Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "C. B. P." Spółki z o.o. we W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt V SAB/Wa 12/12 w sprawie ze skargi "C. B. P." Spółki z o.o. we W. na bezczynność Ministra Rozwoju Regionalnego w przedmiocie bezczynności organu w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności oceny wniosku o dofinansowanie projektu postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 25 maja 2012 r. o sygn. akt V SAB/Wa 12/12 odrzucił skargę "C. B. P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we Wrocławiu na bezczynność Ministra Rozwoju Regionalnego.
Sąd I instancji w uzasadnieniu orzeczenia podał, że Spółka wniosła w dniu 16 marca 2008 r. pismo do Ministra Rozwoju Regionalnego o stwierdzenie nieważności lub stwierdzenie wydania z naruszeniem prawa informacji o wynikach rozpatrzenia wniosku z dnia 5 maja 2008 r. W związku z tym, że organ pozostawał w zwłoce, Spółka pismem z dnia złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie domagając się zobowiązania Ministra Rozwoju Regionalnego do wydania decyzji w powyższym zakresie. Sąd I instancji powołując się na przepisy art. 30c ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.), dalej u.z.p.p.r. wskazał, że w ustawie nie przewidziano możliwości złożenia skargi na bezczynność organu. Możliwość wniesienia skargi została ograniczona tylko i wyłącznie do sytuacji, gdy strona uzyskała negatywną ocenę projektu i wyczerpała środki odwoławcze przewidziane w systemie realizacji programu operacyjnego. Zatem skarga na bezczynność w sprawach objętych regulacją ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju nie podlega kognicji sądów administracyjnych. Dodatkowo Sąd I instancji podniósł, że w myśl art. 37 u.z.p.p.r. do postępowania w zakresie ubiegania się o udzielanie dofinansowania na podstawie ustawy nie stosuje się przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.
W skardze kasacyjnej od postanowienia Sądu I instancji Spółka w oparciu o art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej p.p.s.a., zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:
1) naruszenie ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju poprzez zastosowanie jej w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrażaniem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności (Dz. U. Nr 216, poz. 1370), która weszła w życie z dniem 20 grudnia 2008 r., gdy tymczasem przedmiotowa decyzja Ministra zapadła w dniu 5 maja 2008 r. nr [...]
2) niewłaściwe zastosowanie art. 3 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 30 ust.1 u.z.p.p.r. w zw. z art. 6 k.p.a., art. 104 k.p.a. i art. 107 k.p.a. poprzez uznanie, iż w dacie obowiązywania ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju decyzja Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 5 maja 2008 r. była poza kontrolą sądowoadministracyjną.
3) niewłaściwe zastosowanie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 156 k.p.a. na skutek uznania, iż nie jest możliwym wyeliminowanie z obiegu prawnego decyzji poprzez stwierdzenie nieważności lub wydanie z naruszeniem prawa decyzji Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 5 maja 2008 r.