Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S.A. w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 1044/20 w sprawie ze skargi A. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie nakazu wprowadzenia zmian w regulaminie postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Postanowieniem z 13 lipca 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 1044/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z [...] lutego 2020 r. w przedmiocie nakazu wprowadzenia zmian w regulaminie oraz zwrócił spółce uiszczony wpis od skargi.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie w sprawie, wydane na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), Sąd podzielił w całości stanowisko zaprezentowane przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego (dalej: Prezes UTK) w odpowiedzi na skargę, zgodnie z którym spółka nie była stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie niezgodności Regulaminu dostępu z przepisami rozdziału 6a ustawy z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 710 ze zm.), które to postępowanie zostało wszczęte przez organ z urzędu wobec B. S.A. Zaskarżona decyzja nie była też doręczona A. S.A. Z tych względów, w ocenie WSA, skarżąca nie była uprawniona do wniesienia skargi na decyzję Prezesa UTK nakazującą B. S.A. wprowadzenie zmian w Regulaminie dostępu.
Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że wniesiona przez A. S.A. skarga jest niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła spółka, zaskarżając to orzeczenie w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:
I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
I.1. art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 50 § 1 p.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej, podczas gdy A. w zw. z art. 28 k.p.a. w zw. z art. 13a ust. 1 w zw. z art. 36e, 36f ust. 1, ust. 4 i ust. 5 ustawy o transporcie kolejowym, jako przewoźnik, który zainicjował postępowanie kontrolne na podstawie art. 36f ust. 4 powołanej ustawy poprzedzające wydanie zaskarżonej decyzji, posiada interes prawny we wniesieniu skargi, przede wszystkim rozumiany jako istnienie związku między sferą praw i obowiązków spółki a zaskarżoną decyzją, a w konsekwencji legitymację skargową (art. 50 § 1 p.p.s.a.);
I.2. art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez brak ustosunkowania się w uzasadnieniu postanowienia do wiodącego zarzutu skargi, a mianowicie naruszenia art. 28 k.p.a. w zw. art. 13a ust. 1 w zw. z art. 36e, art. 36f ust. 1, ust. 4 ustawy o transporcie kolejowym polegającego na wadliwym uznaniu, że skarżąca nie posiada w postępowaniu przed Prezesem UTK interesu prawnego skutkującego uznaniem za stronę danego postępowania, co miało wpływ na wynik sprawy, albowiem doprowadziło do pominięcia zarzutu, którego rozpatrzenie skutkowałoby uznaniem interesu prawnego skarżącej (art. 28 k.p.a.), a ponadto legitymacji skargowej spółki (art. 50 § 1 p.p.s.a.) w ramach niniejszej sprawy.
II. naruszenie prawa materialnego, tj.: