Skarga O. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 1300/16 w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie zasad i trybu przyznawania stypendium sportowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Joanna Zabłocka po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi O. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 1300/16 w sprawie ze skargi O. D. na uchwałę Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 17 września 2009 r. nr LXII/1921/2009 w przedmiocie zasad i trybu przyznawania stypendium sportowego postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z 17 lipca 2018 r. O.D. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt VI SA/Wa 1300/16, w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Miasta st. Warszawy z dnia 17 września 2009 r., nr LXII/1921/2009, w przedmiocie zasad i trybu przyznawania stypendium sportowego.

Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania prowadzonego przez WSA w Warszawie w sprawie z jego skargi z 10 czerwca 2015 r. oraz zasądzenie na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości 20.000 zł.

Wskazał, że ponad trzyletni okres oczekiwania na osądzenie sprawy jest niezaprzeczalnie i obiektywnie kwalifikowaną przewlekłością i godzi w konstytucyjnie gwarantowane prawa, w szczególności prawo do sądu, standardy, zasady i gwarancje z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Podniósł zarzuty na kwalifikowaną przewlekłość postępowania oparte na przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302; dalej p.p.s.a.), sprowadzające się do stwierdzenia, że Sąd I instancji błędnie rozpoznał skargę.

W dalszej części pisma O.D. przedstawił szereg zarzutów odnoszących się do postępowania przed WSA w Warszawie oraz do postępowania przed organem administracji publicznej. Przedstawione okoliczności sprawy, w ocenie skarżącego, miały wpływ na wynik dokonanego postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i z tej przyczyny podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r., poz. 75; powoływanej dalej jako: ustawa), strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne do wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Aby stwierdzić, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy ocenić w szczególności terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty (...) uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się strony zarzucającej przewlekłość postępowania (art. 2 ust. 2 ustawy).

Zdaniem NSA powyższa ocena nie może być oderwana od obowiązku rozpoznawania przez Sąd wszystkich spraw wniesionych do tego sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach. Szybkość orzekania nie może bowiem stanowić przeszkody we właściwym funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości. Ocena, czy wystąpiła przewlekłość postępowania, jest dokonywana na podstawie obiektywnych i ustawowych kryteriów w odniesieniu do realiów faktycznych i prawnych danej sprawy (por. postanowienia NSA z 12 stycznia 2012 r., II FPP 11/11, z 8 maja 2012 r., II FPP 3/12, z 21 czerwca 2018 r., sygn. akt II GPP 18/18).

Strona 1/2