Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej sprawy ze skargi A. B. na bezczynność Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie zgłoszenia na wolne stanowisko sędziego Sądu Najwyższego postanawia stwierdzić swoją niewłaściwość i przekazać sprawę sądowi właściwemu - Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
W rozpoznawanej sprawie A. B. skierował w dniu 28 sierpnia 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie "skargę na pozostawienie kandydatury sędziego Sądu Najwyższego bez rozpoznania z wnioskiem o wstrzymanie czynności".
Skarżący, działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 8, art. 13, art. 61 § 3 oraz art. 149 § 1 i 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 29 ust. 2 oraz art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 89 ze zm.) w zw. z art. 29 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2018 r., poz. 5), wniósł o:
- stwierdzenie, że Krajowa Rada Sądownictwa, pozostawiając jego zgłoszenie na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego bez rozpoznania (mimo braku aktywności Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa przewidzianej w art. 30 ust. 1 ustawy o KRS), dopuściła się bezprawnej bezczynności, ponieważ do kompetencji Krajowej Rady Sądownictwa zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o KRS należy rozpatrywanie i ocena kandydatów do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego w Sądzie Najwyższym,
- stwierdzenie, że Krajowa Rada Sądownictwa nie zawiadamiając go o terminie posiedzenia, na którym będzie rozpatrywana jego sprawa (mimo obowiązku wynikającego z art. 29 ust. 1 ustawy o KRS), dopuściła się bezprawnej bezczynności, ponieważ do kompetencji Krajowej Rady Sądownictwa zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o KRS należy rozpatrywanie i ocena kandydatów do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego w Sądzie Najwyższym,
- zobowiązanie Krajowej Radę Sądownictwa do dokonania wszelkich czynności w celu rozpatrzenia i oceny jego kandydatury do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego w Sądzie Najwyższym,
- stwierdzenie, że opisane bezczynności miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
- zawieszenie aktów i czynności Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie zaopiniowania kandydatów na sędziów Sądu Najwyższego w ramach postępowania wszczętego rozporządzeniem Prezydenta RP z dnia 29 marca 2018 r. oraz decyzji aktów i czynności Prezydenta RP w przedmiocie wyboru sędziów Sądu Najwyższego, w ramach tego naboru, do czasu wykonania czynności, o które wyżej wnioskuje.
W uzasadnieniu skarżący stwierdził, że jeżeli Krajowa Rada Sądownictwa pozostawiła jego kandydaturę bez rozpoznania, to pozostaje ona w bezczynności, bo odmawia rozpatrzenia sprawy i wydania decyzji. Podniósł, że jego skarga nie jest odwołaniem w rozumieniu art. 44 ust. 1 i art. 44 ust. 1a ustawy o KRS.
W odpowiedzi na skargę Krajowa Rada Sądownictwa wniosła o jej odrzucenie.
Postanowieniem z dnia 12 października 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje
W myśl art. 44 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa uczestnik postępowania może odwołać się do Sądu Najwyższego z powodu sprzeczności z prawem uchwały Krajowej Rady Sądownictwa, o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej. Zgodnie zaś z art. 44 ust. 1a ustawy o KRS, w sprawach indywidualnych dotyczących powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego odwołanie przysługuje do Naczelnego Sądu Administracyjnego.