Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Aleksandra Wrzesińska- Nowacka po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 907/09 w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 2 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 6 lipca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 907/09 ze skargi R. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 2 października 2009 r. pozostawił wniosek skarżącego z dnia 9 marca 2010 r. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Skarżący zwrócił się do Sądu o zwolnienie od kosztów sądowych. Nadesłany przez skarżącego formularz PPF nie został wypełniony zgodnie z punktem 3 pouczenia, w którym wskazano, że każdą rubrykę niezacieniowaną należy wypełnić albo skreślić.
W związku z powyższym zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 12 marca 2010 r. wezwano skarżącego do usunięcia braków formalnych wniosku poprzez wypełnienie zgodnie z pouczeniem rubryk od 6 do 11 formularza PPF w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 1 kwietnia 2010 r.
Skarżący nie usunął w wyznaczonym terminie braków formalnych wniosku, uniemożliwiających nadanie mu dalszego biegu. Z nadesłanego w dniu 7 kwietnia 2010 r. oświadczenia wynika, że wniosek - w ocenie skarżącego - zawiera niezbędne informacje do jego rozpoznania. Strona odmówiła jego uzupełnienia wyjaśniając, że przyczyną wniesienia żądania przyznania prawa pomocy było bezpodstawne merytoryczne rozpoznanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku sprawy ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 2 października 2009 r., w sytuacji, gdy skarżący skutecznie cofnął skargę i wniósł o umorzenie postępowania.
Zarządzeniem z dnia 30 kwietnia 2010 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku pozostawił wniosek skarżącego bez rozpoznania.
Skarżący wniósł sprzeciw od powyższego zarządzenia i ponownie podniósł, że w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy zawarł wszystkie niezbędne do jego rozpoznania informacje.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku pozostawiając wniosek bez rozpoznania wskazał, że powinien on spełniać wymogi określone w art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo postępowania przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, dalej jako: p.p.s.a.), a więc powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Wymóg złożenia powyższego oświadczenia jest konsekwencją ukształtowania instytucji prawa pomocy, która ma stanowić pomoc państwa dla najuboższych w dochodzeniu przez nich ich praw przed sądami. Przesłanki przyznania prawa pomocy wymienione są w art. 246 § 1 i § 2 p.p.s.a. Należy więc stwierdzić, że nie jest możliwe przyznanie stronie prawa pomocy tylko i wyłącznie z tego powodu, że wyrok Sądu, od którego strona zamierza złożyć skargę kasacyjną, jest merytorycznie niesłuszny, nawet jeżeli owa niesłuszność jest oczywista. Dlatego też powoływanie się na okoliczności świadczące o niesłuszności wyroku nie wyłącza obowiązku strony złożenia oświadczenia o stanie majątkowym i dochodach, a także o stanie rodzinnym. Oświadczenie to, zgodnie z powoływanym art. 252 § 1 p.p.s.a. stanowi wymóg formalny wniosku o przyznanie prawa pomocy.