Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jan Rudowski, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 281/17 w zakresie odmowy przywrócenia terminu w sprawie ze skargi M. D. na indywidualną interpretację Ministra Rozwoju i Finansów (organu upoważnionego: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) z dnia 19 października 2016 r., nr I462-IPPB2.4514.461.2016.1.MZ w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia oddalić zażalenie.
1. Postanowieniem z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 281/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił M. D. (dalej "strona", "skarżący") przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od jego skargi na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów (organu upoważnionego: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) z dnia 19 października 2016 r. w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.
2. Jak wskazano w uzasadnieniu tego postanowienia, na podstawie zarządzenia z dnia 27 stycznia 2017 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł. Przesyłkę z wezwaniem do uiszczenia wpisu odebrano w dniu 3 lutego 2017 r.
Następnie, pismem z dnia 27 marca 2017 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi wskazując, że przesyłka zawierająca powyższe wezwanie odebrana została przez domownika, który nie przekazał go adresatowi.
Postanowieniem z dnia 15 maja 2017 r. odmówiono skarżącemu przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu. Zdaniem sądu pierwszej instancji okoliczność braku przekazania skarżącemu wezwania sądowego przez dorosłego domownika nie jest okolicznością nagłą, nieprzewidywalną i całkowicie niezależną od skarżącego, a tylko tego rodzaju przeszkody mogą skutecznie uzasadnić przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. W niniejszej sprawie przesyłka sądowa zawierająca wezwanie została odebrana w dniu 3 lutego 2016 r. przez dorosłego domownika (małżonkę skarżącego), a zatem doręczenie to należy uznać za prawnie skuteczne. Podjęcie się odbioru korespondencji przez domownika adresata nakłada na niego obowiązek należytego zadbania o interesy adresata. Niedochowanie natomiast należytej staranności przez taką osobę nie stanowi okoliczności mającej wpływ na bieg terminów w postępowaniu. Okoliczność, że dorosły domownik nie przekazał przesyłek w terminie nie oznacza, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącej. Zdaniem sądu pierwszej instancji przedstawione we wniosku okoliczności nie są sytuacją niezależną od strony i niemożliwą do przezwyciężenia. Skarżący nie wskazał na żadne obiektywne okoliczności, które uniemożliwiły domownikowi zawiadomienie jego o skierowanej do niego korespondencji.
Pismem z dnia 26 maja 2017 r. (27 maja 2017 r. - data wniesienia) skarżący wniósł zażalenie na wskazane postanowienie. W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący pozostaje w konflikcie z małżonką ("żyją w jednym mieszkaniu, ale oddzielnie"). Skarżący o wezwaniu z sądu nie wiedział wcześniej, ponieważ żona świadomie lub nieświadomie nie przekazała mu informacji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż okoliczności w nim przedstawione nie dawały podstaw do przyjęcia, że zaskarżone postanowienie narusza prawo.