Dnia 29 marca 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J.K. i Z.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 grudnia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1014/18 odrzucające skargę J.K. i Z.K. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. postanawia: odrzucić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 grudnia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1014/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę J.K. i Z.K. (dalej jako "Skarżący") w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.
Przedstawiając w uzasadnieniu postanowienia stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że pismem z dnia 5 października 2018 r. Skarżący wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę, w której zarzucili, że stali się ofiarami ulgi meldunkowej. Wskazali, że w 2010 r. dokonali zbycia lokalu mieszkalnego, w którym byli zameldowani od 1980 r., jednak nie złożyli w urzędzie skarbowym stosownego oświadczenia, ponieważ nie zostali poinformowani o takim obowiązku. Powołując się na swoją trudną sytuację finansową, orzecznictwo sądów administracyjnych oraz stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich w zakresie ulgi meldunkowej, Skarżący wnieśli o pozytywne rozpatrzenie ich sprawy i zwrot niesłusznie pobranego podatku.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku wniósł o jej odrzucenie, zaznaczając, że wobec Skarżących nie było prowadzone postępowanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w 2010 r.
Zważywszy na okoliczności rozpoznawanej sprawy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a", Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną z innych przyczyn, niż wskazane w art. 58 § 1 pkt 1-5a tej ustawy.
W zażaleniu Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu pierwszej instancji i pozytywne załatwienie sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie podlega odrzuceniu.
Stosownie do treści art. 173 § 1 P.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Pojęciu postanowienia kończącego postępowanie w sprawie należy przeciwstawić postanowienia kończące w postępowaniu jedynie zagadnienia incydentalne, uboczne. Wydane w rozpoznawanej sprawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. postanowienie odrzucające skargę Skarżących jako niedopuszczalną należy uznać za postanowienie kończące postępowanie w sprawie, o jakim mowa w art. 173 § 1 P.p.s.a., od którego w związku z tym przysługuje środek prawny w postaci skargi kasacyjnej, nie zaś zażalenia. Nie jest to bowiem z całą pewnością postanowienie o charakterze incydentalnym. Natomiast w myśl art. 175 § 1 P.p.s.a., skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego (tzw. przymus adwokacko-radcowski). Tymczasem w niniejszej sprawie wniesiono zażalenie, które zostało sporządzone osobiście przez Skarżących, czyli z uchybieniem powołanego wyżej przepisu. Tego rodzaju brak formalny skutkuje odrzuceniem zażalenia, gdyż uniemożliwiało ewentualne potraktowanie go jako skargi kasacyjnej, mimo błędnego oznaczenia pisma procesowego.
Na marginesie należy jednak zauważyć, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku doręczając zaskarżone postanowienie błędnie pouczył Skarżących o przysługującym im prawie wniesienia zażalenia, zamiast pouczyć o przysługującym im prawie wniesienia skargi kasacyjnej i jej wymogach formalnych. Podkreślenia przy tym wymaga, że błędne pouczenie strony o przysługujących środkach odwoławczych nie może powodować, że przysługuje jej inny środek odwoławczy niż wynika to z przepisów P.p.s.a. Jednakże, w sytuacji gdy na skutek błędnych działań sądu administracyjnego strona uchybi wymaganiom formalnym przewidzianym dla danego środka odwoławczego i zostanie on odrzucony, to jest uprawniona do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej, co pozwoli na uniknięcie negatywnych konsekwencji uchybień powstałych bez winy strony.
Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 180 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.