Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia B.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1386/16 w przedmiocie odmowy sporządzenia uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi B.B. oraz G.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 14 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2012 r. postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Wyrokiem z 24 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1386/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę G.P. oraz B.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 14 września 2016 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2012 r.
Pismami z 30 stycznia 2017 r. Skarżący wnieśli o sporządzenie uzasadnień wyroków wydanych na rozprawie przed WSA w Gdańsku w dniu 24 stycznia 2017 r.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I z 3 lutego 2017 r. wezwano G.P. oraz B.B. do usunięcia braków formalnych wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, poprzez nadesłanie odrębnego podpisanego wniosku do sprawy I SA/Gd 1386/16, w terminie 7 dni pod rygorem odmowy sporządzenia uzasadnienia w tej sprawie.
Przesyłka zawierająca wezwanie została doręczona G.P. w dniu 14 lutego 2017 r., zaś B.B. w dniu 16 lutego 2017 r.
W zakreślonym terminie pismem z 17 lutego 2017 r. B.B. złożyła wniosek o sporządzenie uzasadnienia w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 1386/16, który nie zawierał własnoręcznego podpisu.
Pismem z 22 lutego 2017 r. G.P. złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 1386/16.
Postanowieniem z 10 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił sporządzenia uzasadnienia powołanego na wstępie wyroku. Sąd wskazał, że przesyłka, zawierająca wezwanie do usunięcia braków formalnych wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, została doręczona G.P. w dniu 14 lutego 2017 r. Skarżący nadesłał wniosek o sporządzenie uzasadnienia w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 1386/16 w dniu 22 lutego 2017 r., co oznacza, że uczynił to po upływie siedmiodniowego terminu zakreślonego w wezwaniu. Z kolei B.B. nadesłała wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie I SA/Gd 1386/16, który nie zawierał własnoręcznego podpisu, lecz jego kserokopię. Sąd zaznaczył, że koniecznym warunkiem formalnym pisma strony jest umieszczenie podpisu osoby, która to pismo wnosi. Podpis musi być własnoręczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 46 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016, poz. 718 ze zm., dalej: P.p.s.a.). Odtworzony mechanicznie na piśmie wzór podpisu nie czyni zadość wymogowi przewidzianemu w art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a.
Powyższe rozstrzygnięcie Skarżąca zaskarżyła zażaleniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie ma usprawiedliwione podstawy.
Przystępując do rozpoznania sprawy, podkreślić należy, że wniosek Skarżącej o sporządzenie uzasadnienia wyroku dotyczył wszystkich wydanych w dniu 24 stycznia 2017 r. orzeczeń, w sprawach, w których stroną była Skarżąca. Wydając zarządzenie z 3 lutego 2017 r., Przewodniczący uznał, że wniosek powinien być złożony odrębnie do każdej ze spraw, w związku z czym wezwał Skarżącą do usunięcia braków formalnych pisma. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Skarżąca nadesłała w zakreślonym terminie pismo dotyczące sprawy o sygn. akt I SA/Gd 1385/16, obarczone kolejnym brakiem - tj. niezawierające własnoręcznego podpisu Skarżącej. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, WSA w Gdańsku błędnie odmówił sporządzenia uzasadnienia wyroku, argumentując, że Skarżącą nie zrealizowała skierowanego do niej wezwania sądu. Zdaniem NSA, owo uchybienie stanowi brak innego rodzaju, niż ten, do którego usunięcia Strona została wezwana na podstawie zarządzenia z dnia 3 lutego 2017 r. W tych okolicznościach procesowych przewodniczący powinien wezwać Skarżącą do usunięcia kolejnego braku formalnego wniosku, ponownie wykorzystując w tym celu tryb unormowany w art. 49 P.p.s.a.
Zauważyć ponadto należy, że sąd w sposób nieuprawniony połączył w jedną całość normatywną przepisy art. 49 i art. 141 § 3 P.p.s.a., podczas gdy przepisy te dotyczą odrębnych instytucji procesowych. Ponieważ wnioski zawierały braki formalne, przewodniczący słusznie wezwał Skarżących do usunięcia ułomności, którymi obarczone były wnioski, jednakże wadliwie określił rygor niezastosowania się do wezwania, odwołując się do treści art. 141 § 3 P.p.s.a., zamiast do art. 49 § 2 tej ustawy (por. B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego. Wydanie 4, Warszawa 2012, s. 447). W okolicznościach faktycznych rozpoznawanej sprawy konsekwencją procesową nieuzupełnienia braków formalnych wniosku powinno być zatem pozostawienie pisma bez rozpoznania (w formie zarządzenia przewodniczącego), a nie odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku (w formie postanowienia sądu). Podkreślić przy tym należy, że w przypadku braków formalnych wniosków o sporządzenie uzasadnienia wyroku, złożonych przez dwa odrębne podmioty, występujące po tej samej stronie postępowania, przewodniczący powinien wydać stosowne zarządzenia w trybie art. 49 oddzielnie w stosunku do każdego ze skarżących.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 P.p.s.a.