Radcy prawnemu wykonującemu zawód w ramach kancelarii radcy prawnego /art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - t.j. Dz.U. 2002 nr 123 poz. 1059 ze zm./ należy doręczać pisma sądowe jak osobie fizycznej /art. 67 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ z możliwością wykorzystania trybu doręczenia zastępczego określonego w art. 72 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwłaszcza wówczas, gdy siedziba tej kancelarii znajduje się w mieszkaniu radcy prawnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II Izby Finansowej zażalenia Marka W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 listopada 2004 r., I SA/Po 1453/02 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Marka W. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 19 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. i podatku dochodowego od dochodu ze sprzedaży nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2004 r. /I SA/Po 1453/02/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę kasacyjną pełnomocnika- radcy prawnego strony. Sąd stwierdził bowiem, że w dniu 12 października 2004 r. doręczono temu pełnomocnikowi wezwanie o uiszczenie opłaty sądowej od skargi kasacyjnej w kwocie 6.753 zł wskazujące, że może być ona uiszczona na odpowiednie konto bankowe Sądu lub w kasie Sądu. Skoro w zakreślonym terminie nie uiszczono tej opłaty to na podstawie art. 178 w zw. z art. 220 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.- zwana dalej Prawem o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/ skargę kasacyjną Sąd odrzucił.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik strony zarzucając naruszenie art. 178 w zw. z art. 67 par. 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania. Naruszenia tych przepisów upatruje w tym, że Sąd nie uwzględnił iż wezwanie o uiszczenie opłaty zostało doręczone żonie pełnomocnika nie upoważnionej do odbioru jego korespondencji urzędowej oraz faktu, że siedziba jego kancelarii radcy prawnego znajduje się w jego mieszkaniu. Błędnie poza tym Sąd utożsamił doręczenie wezwania żonie pełnomocnika z doręczeniem samemu pełnomocnikowi. Skoro art. 67 par. 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nakazuje doręczenie pisma w postępowaniu sądowym pełnomocnikowi to doręczenie osobie nie będącej pełnomocnikiem, choćby był to członek jego rodziny, nie jest doręczeniem w rozumieniu art. 67 par. 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W tym przypadku nie ma bowiem zastosowania art. 72 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi o możliwości doręczenia pisma dorosłemu domownikowi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Z niebudzących wątpliwości ustaleń Sądu wynika, że doręczenie wezwania o uiszczenie opłaty sądowej od skargi kasacyjnej nastąpiło w dniu 12 października 2004 r. Wprawdzie Sąd istotnie nie wskazuje, że doręczenie nastąpiło do rąk żony pełnomocnika Doroty P., co w świetle treści zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania i zapisu doręczyciela, iż osoba ta zobowiązała się do oddania pisma adresatowi, nie budzi wątpliwości. Uchybienie to nie ma w sprawie istotnego znaczenia albowiem pełnomocnik nie kwestionuje tego faktu, a po drugie doręczenie dorosłemu domownikowi w trybie art. 72 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest jednoznaczne w skutkach z doręczeniem samemu pełnomocnikowi. Okoliczność, że pełnomocnik strony wykonujący zawód radcy prawnego w indywidualnej kancelarii mającej siedzibę w mieszkaniu tego pełnomocnika nie stwarza przesłanki do uznania, iż indywidualna kancelaria radcy prawnego jest jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej w rozumieniu art. 67 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /uchwała SN z dnia 27 kwietnia 1994 r., III CZP 53/94 - OSNC 1994 nr 11 poz. 214/. Tym samym nie stosuje się więc do niego trybu doręczenia pism wskazanego w danym przepisie.