Zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi na decyzję SKO w Poznaniu , Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jolanta Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15 którym odrzucono zażalenie R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15 odrzucające zażalenie R. P. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 października 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15 którym pozostawiono bez rozpoznania wniosek R. P. o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2015 r., Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15, odrzucające zażalenie R. P. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 października 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15 którym pozostawiono bez rozpoznania wniosek R. P. o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r.

W uzasadnieniu ww. postanowienia Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że M. P. (dalej jako: "skarżący"), reprezentowany przez R. P., wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Następnie R. P., działając w imieniu własnym złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy. Postanowieniem z dnia 13 maja 2016 r. starszy referendarz sądowy WSA w Poznaniu umorzył postępowanie z ww. wniosku. W wyniku rozpoznania sprzeciwu R. P. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 13 czerwca 2016 r. umorzył postępowanie o przyznanie prawa pomocy. W zażaleniu na to postanowienie R. P. wniósł m.in. o "wyłączenie sędziego, gdyż zachodzą uzasadnione wątpliwości, co do jego bezstronności". Zarządzeniem z dnia 14 lipca 2016 r. Przewodniczący Wydziału I wezwał R. P. do uzupełnienia wniosku o wyłączenie sędziego poprzez wskazanie z imienia i nazwiska sędziego WSA, o którego wyłączenie wnosi, a także o uprawdopodobnienie przyczyn wyłączenia. Sąd pouczył R. P. o terminie oraz konsekwencjach nieuzupełnienie ww. braku. Odpis tego zarządzenia doręczono R. P. w dniu 22 lipca 2016 r. Po bezskutecznym upływie terminu do uzupełnienia braku wniosku o wyłączenie sędziego, zarządzeniem z dnia 11 października 2016 r. pozostawił ww. wniosek R. P. bez rozpoznania. Pismem z dnia 4 listopada 2016 r. R. P. wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie, a postanowieniem z dnia 6 grudnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił je. Pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. R. P. złożył zażalenie na ww. postanowienie z dnia 6 grudnia 2017 r.

Uzasadniając odrzucenie ww. zażalenia Wojewódzki Sąd Administracyjny wyjaśnił, że wnoszący zażalenie R. P. jest pełnomocnikiem skarżącego, nie zaś stroną niniejszego postępowania. Wobec tego posiadał on legitymację do wniesienia zażalenia w imieniu M. P., ale nie posiadał już takiej legitymacji do wniesienia środka odwoławczego w imieniu własnym.

Pismem z dnia 12 maja 2017 r. R. P. złożył zażalenie, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości jako niezgodnego ze stanem, faktycznym I prawnym oraz budzącego niezadowolenie strony skarżącej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie Sądu pierwszej instancji odpowiada prawu. Stwierdzono w nim prawidłowo, że w rozpatrywanej sprawie pełnomocnik skarżącego nie posiadał legitymacji do wniesienia w imieniu własnym zażalenia na rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Podkreślenia wymaga, że zdolność sądowa stanowi cechę danego podmiotu, która pozwala na skuteczne przeprowadzenie ważnego postępowania przed sądem administracyjnym z jego udziałem w charakterze strony. Stosownie do art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm.; dalej jako: "P.p.s.a.") w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Strona może, zgodnie z art. 34 P.p.s.a. działać przez pełnomocnika. Ustanowiony pełnomocnik nabywa uprawnienie do działania w imieniu i ze skutkiem dla mocodawcy, a nie w swoim własnym. Tym samym, mając na względzie, że pełnomocnik nie działa w imieniu własnym, ale strony przez siebie reprezentowanej, za wadliwe uznać należy formułowanie środków odwoławczych pełnomocnika składanych w imieniu własnym.

Mając na uwadze powyżej przedstawioną argumentację, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1