Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jolanta Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15 którym odrzucono zażalenie R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15 odrzucające skargę M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2015 r., Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15, odrzucające skargę M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r.
W uzasadnieniu ww. postanowienia Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że M. P. (dalej jako: "skarżący"), reprezentowany przez R. P., wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Po zakończeniu postępowań wpadkowych zawisłych w niniejszej sprawie, Sąd pierwszej instancji postanowieniem z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1715/15, odrzucił skargę. Odpis postanowienia doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 15 grudnia 2016 r. Pismem z dnia 22 grudnia 2016 r. R. P. wniósł we własnym imieniu zażalenie na ww. postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucając zażalenie wyjaśnił, że wnoszący zażalenie R. P. jest pełnomocnikiem skarżącego, nie zaś stroną niniejszego postępowania. Wobec tego posiadał on legitymację do wniesienia zażalenia w imieniu M. P., ale nie posiadał już takiej legitymacji do wniesienia środka odwoławczego w imieniu własnym.
Pismem z dnia 12 maja 2017 r. R. P. złożył zażalenie, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości jako niezgodnego ze stanem, faktycznym I prawnym oraz budzącego niezadowolenie strony skarżącej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie Sądu pierwszej instancji odpowiada prawu. Stwierdzono w nim prawidłowo, że w rozpatrywanej sprawie pełnomocnik skarżącego nie posiadał legitymacji do wniesienia w imieniu własnym zażalenia na rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Podkreślenia wymaga, że zdolność sądowa stanowi cechę danego podmiotu, która pozwala na skuteczne przeprowadzenie ważnego postępowania przed sądem administracyjnym z jego udziałem w charakterze strony. Stosownie do art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm.; dalej jako: "P.p.s.a.") w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Strona może, zgodnie z art. 34 P.p.s.a. działać przez pełnomocnika. Ustanowiony pełnomocnik nabywa uprawnienie do działania w imieniu i ze skutkiem dla mocodawcy, a nie w swoim własnym. Tym samym, mając na względzie, że pełnomocnik nie działa w imieniu własnym, ale strony przez siebie reprezentowanej, za wadliwe uznać należy formułowanie środków odwoławczych pełnomocnika składanych w imieniu własnym.
Mając na uwadze powyżej przedstawioną argumentację, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.