Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia G. Sp. z o.o. z siedzibą w L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 486/08 odmawiającego przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. Sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 19 grudnia 2007 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r. postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił spółce "G." przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W ocenie Sądu spółka nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminowi. Okoliczność, że przyczyną uchybienia terminowi do wniesienia skargi była nieoboceność w pracy osoby odpowiedzialnej za odbiór korespondencji w spółce i błędne skierowanie przez zastępującą ją stażystkę decyzji organu do innej osoby, nie mogą stanowić samodzielnej przesłanki do przywrócenia terminu. Zdaniem Sądu nieobecność w pracy jednej z zatrudnianych przez spółkę osób nie może wpływać na funkcjonowanie podmiotu gospodarczego, a organy zarządzające powinny zadbać o jej prawidłową organizację.
W zażaleniu na powyższe postanowienie spółka zaskarżyła je w całości, zarzucając naruszenie art. 86 § 1 i art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) polegające na odmowie przez sąd przywrócenia terminu w sytuacji gdy spółka uchybiła mu bez swojej winy. Wskazując na powyższe podstawy wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości i przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu wskazano, że we wniosku o przywrócenie terminu spółka podniosła, iż uchybienie nastąpiło wskutek tego, że pracownica odpowiedzialna za odbiór korespondencji oraz jej wysyłanie i przygotowywanie przebywała w dacie wpływu decyzji organu na zwolnieniu lekarskim, zaś z powodu pomyłki osoby zatrudnionej na stażu i wykonującej część obowiązków chorej pracownicy o skarżonej decyzji Prezes Zarządu Spółki powziął wiadomość po upływie terminu do złożenia skargi. Choroba pracownika jest zdarzeniem losowym, na które spółka nie ma wpływu. Podkreślono, że Spółka działała z należytą starannością, uchybienie terminowi było następstwem pomyłki osoby zatrudnionej na stażu, co należy traktować jako zdarzenie losowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Oceniając wystąpienie przesłanki braku winy, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy (por. J. P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2004, s. 149). Słusznie orzekł Sąd I instancji, iż skarżąca Spółka nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu. Podmiot funkcjonujący profesjonalnie w obrocie gospodarczym nie dba starannie o swoje interesy, skoro brak jednego pracownika w jego szeregach dezorganizuje pracę i powoduje chaos w napływającej korespondencji. Obowiązkiem Spółki jest taki dobór kadry i takie zorganizowanie pracy, aby urlop czy zwolnienie lekarskie pracownika nie paraliżowało pracy całej firmy. Podobnie nie można uznać za pozbawione winy tłumaczenie strony, iż decyzja organu została pomyłkowo pobrana z sekretariatu firmy. Jakiekolwiek zaniedbanie pracownika odpowiedzialnego za sprawy napływającej korespondencji w zakładzie osoby prawnej, bądź osoby go zastępującej, nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 1288/99, niepubl.).
Wobec wykazania, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.