Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 października 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1656/13 w przedmiocie dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia 7 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 28 października 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek K. K. - nazywanego dalej "wnioskodawcą", o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
Z uzasadnienia postanowienia sądu pierwszej instancji wynika, że decyzja z 7 października 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy Z. z 27 czerwca 2013 r. w przedmiocie określenia E. K. - nazywanej dalej "skarżącą", wysokości opłaty targowej.
W piśmie z 11 lipca 2014 r. K. K. wniósł o uchylenie zaskarżonej przez E. K. decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W piśmie z 24 lipca 2014 r. wnioskodawca wyjaśnił, że zaskarżona decyzja narusza jego interes prawny, ponieważ zniechęca współpracujących z nim przedsiębiorców, w tym skarżącą, do dalszej współpracy. Ponadto uchwała Miasta Z., na podstawie której decyzję wydał Burmistrz Miasta i Gminy Z. jest sprzeczna z prawem.
Wskazując na art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", sąd pierwszej instancji odmówił dopuszczenia Wnioskodawcy do udziału w sprawie w charakterze uczestnika. Zdaniem sądu pierwszej instancji, wynik postępowania sądowoadministracyjnego nie dotyczy jego interesu. Przedmiotem niniejszej sprawy jest bowiem decyzja organu określająca wysokość opłaty targowej, wydana w indywidualnej sprawie, a nie ocena legalności uchwały rady miasta. "Zniechęcenie" innych podmiotów do współpracy z wnioskodawcą również nie wskazuje, aby miał on interes prawny w wyniku tego postępowania - w istocie rzeczy argumentacja ta dotyczy jego interesu faktycznego.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawca podniósł, że spełnia przesłankę dopuszczenia do udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika (art. 33 § 2 P.p.s.a.). Zdaniem wnioskodawcy, posiada on niezaprzeczalny interes prawny i finansowy w wyniku postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach. Ponadto w związku ze sprawą ponosi wymierne straty finansowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne, dlatego podlega oddaleniu.
W świetle art. 33 § 2 P.p.s.a. dopuszczenie osoby, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym w charakterze uczestnika możliwe jest jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego.
Przez interes prawny rozumieć należy taki interes, który został wzięty pod ochronę przez prawo. Innymi słowy polega on na możliwości żądania od organu administracyjnego do wydania rozstrzygnięcia określonej treści, bądź podjęcia pewnych czynności. Ponadto wynikać on musi z norm prawa materialnego. Stwierdzenie istnienia interesu prawnego wymaga bowiem ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającego na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację prawną tego podmiotu w zakresie prawa materialnego. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa, które mogą stanowić podstawę skierowanego żądania w zakresie podjęcia stosownych czynności przez organ administracji.
Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego wcześniej stanu sprawy nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca nie brał udziału w postępowaniu administracyjnym i nie ma interesu prawnego w niniejszym postępowaniu sądowoadministracyjnym. Przedmiotem kontroli sądowej jest bowiem zgodność z prawem decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji określającą indywidualny obowiązek skarżącej do uiszczenia opłaty targowej. Tymczasem współpraca ze skarżącą, na którą powołuje się wnioskodawca, świadczy jedynie o jego interesie faktycznym w wyniku sprawy. Z współpracy tej nie można natomiast wywodzić interesu prawnego. Żaden przepis prawa nie upoważnia bowiem wnioskodawcy do formułowania roszczeń wobec organu podatkowego w odniesieniu do sytuacji prawnej innego podmiotu. Wobec tego, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd pierwszej instancji zasadnie odmówił dopuszczenia wnioskodawcy do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym w charakterze uczestnika.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 P.p.s.a w zw. z art. 197 § 2 tej ustawy orzekł jak w sentencji.