Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA (del) - Jadwiga Danuta Mróz po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2008 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia G. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1899/07 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1998 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1899/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, powołując się na art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 oraz art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - odmówił skarżącemu G. W. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym tj. zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2007 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1998 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach.
W uzasadnieniu postanowienia podano, że w odpowiedzi na wezwanie Sądu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 15.387 zł, skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych, argumentując, że w związku z długotrwałym aresztowaniem i wywołaniem tzw. "afery medialnej", w sposób trwały utracił zdolność zarobkowania w swoim dotychczasowym zawodzie. Wyjaśnił, że poza nieruchomością rolną (zajętą w postępowaniu egzekucyjnym), nie posiada żadnego majątku. Gospodarstwo prowadzi z dwiema córkami i synem. W wykonaniu wezwania referendarza sądowego skarżący przesłał pismo, w którym wyjaśnił, że w ciągu ostatnich dwóch lat nie zbył ani nie objął żadnych udziałów w S. K. J. sp. z o.o. oraz S. K. P. sp. z o.o. Wskazał, że nieruchomość położona w gminie L. jest obciążona hipoteką. Ponadto wyjaśnił, że w toku postępowania skarbowego zabezpieczono ww. nieruchomość rolną oraz udziały w spółkach. Dochód z wynagrodzenia za pracę, (z którego 60% zostało zajęte w postępowaniu egzekucyjnym) określił na kwotę 930 zł brutto miesięcznie. Wyegzekwowano także z rachunków bankowych kwotę ponad 1.000.000,- zł., zaś w toku postępowania karnego zabezpieczono równowartość ok. 700.000,- zł.
Po rozpatrzeniu wniosku, Referendarz Sądowy WSA - postanowieniem z dnia 4 lutego 2008 r. odmówił stronie przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W sprzeciwie od ww. postanowienia pełnomocnik skarżącego wniósł o ponowne rozpatrzenie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Wskazał, że złożone przez skarżącego oświadczenie majątkowe nie zostało zakwestionowane, ani też Sąd nie żądał dodatkowych wyjaśnień, co oznacza, że uznano je za wyczerpujące i odpowiadające stanowi rzeczywistemu. Błędnie ustalono, że nieruchomość rolna Skarżącego nie została zajęta, podobnie jak środki pieniężne i udziały w spółkach. Za krzywdzącą uznał sugestię o możliwości zgromadzenia środków na uiszczenie wpisów, opartą na uiszczeniu wpisów w innych sprawach zawisłych przed Sądem.
Po ponownym rozpoznaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skarżący nie wykazał w sposób należyty, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Argumentował, że skarżący ubiegał się już kilkakrotnie o zwolnienie od kosztów sądowych w innych sprawach, w których odmówiono przyznania prawa pomocy i od których zażalenia zostały oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny. W świetle powyższego uznano, że sytuacja materialna skarżącego poddana została już wnikliwej analizie WSA w Warszawie i ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wskazał, że nieprzekonywujące jest oświadczenie skarżącego o braku rachunków bankowych w kraju. Przeczy bowiem temu fakt, że w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1898/07 wpłaty wpisu dokonano z rachunku należącego do skarżącego. Ponadto w sprzeciwie skarżący oświadczył, że rachunki bankowe zostały zajęte przez organy egzekucyjne, co oznacza, że skarżący posiada rachunki bankowe z których nie przedstawił wyciągów. Poza tym oświadczenie " nie posiadam rachunków bankowych w kraju" sugeruje, że posiada rachunki poza granicami kraju. Oceniając kondycję finansową skarżącego wyjaśniono, że w latach ubiegłych dysponował on znacznymi kwotami, o czym świadczą znajdujące się w aktach sprawy historie rachunków pieniężnych i inwestycyjnych. Nie wykazano także, że w toku prowadzonych wobec skarżącego postępowań zabezpieczono całość zgromadzonego wcześniej majątku. Ustosunkowując się do zarzutu skarżącego, że nie zażądano od strony dodatkowych wyjaśnień i dokumentów, wskazano, że to na stronie spoczywa ciężar wykazania, iż znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy. Do sądu natomiast należy ocena złożonego oświadczenia i ewentualna weryfikacja rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy z w oparciu o art. 255 P.p.s.a., który daje sądowi możliwość wezwania strony do złożenia dodatkowych informacji lub dokumentów w sytuacji, gdy złożone oświadczenie okaże się niewystarczające do oceny zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy.