Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia B. sp. z o.o. z siedzibą w S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2398/18 w zakresie odmowy przywrócenia terminu w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON za okres od grudnia 2016 r. do lutego 2017 r. postanawia: oddalić zażalenie
II FZ 157/19
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. akt: III SA/Wa 2398/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił B. sp. z o.o., z siedzibą w S. (skarżąca, spółka) przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 lipca 2018 r., w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON za okresy rozliczeniowe od grudnia 2016 r., do lutego 2017 r. Skarżąca - [...] sp. z o.o. z siedzibą w S., pismem z dnia 7 września 2018 r. (data nadania w urzędzie pocztowym), wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 lipca 2018 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okresy rozliczeniowe od grudnia 2016 r., do lutego 2017 r. Zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącej 24 lipca 2018 r. Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu pełnomocnik skarżącej wskazał, że w okresie od 22 sierpnia 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim i nie mógł wykonywać obowiązków zawodowych, w tym podjąć działania zmierzającego do złożenia skargi. Do wniosku skarżący dołączył potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię zwolnienia lekarskiego udzielonego na okres od 22 sierpnia 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmawiając przywrócenia terminu wskazał, że strona skarżąca nie wykazała spełnienia przesłanki braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, o jakiej mowa w art. 86 § 1 i art. 87 § 1, 2 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - ze zm.,) - dalej p.p.s.a. W ocenie Sądu, podnoszona przez pełnomocnika skarżącej okoliczność, jaką jest przebywanie pełnomocnika skarżącej na zwolnieniu lekarskim, nie daje podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Sąd argumentował, że pełnomocnik spółki nie wskazał okoliczności towarzyszących jego chorobie, czy była to choroba nagła czy też np. zaplanowany zabieg i nie wyjaśnił również czy istniała możliwość skorzystania z pomocy innych osób (np. aplikanta, skarżącej, innego pełnomocnika) w dokonaniu omawianych czynności. Nie wskazał okoliczności, które uniemożliwiały - w sposób obiektywny - złożenie przez niego skargi w terminie. Skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, w zażaleniu na powyższe postanowienie wniosła o uchylenie go w całości. Zarzuciła mu naruszenie art. 87 § 1 p.p.s.a. poprzez dowolne przyjęcie, że okoliczność wykazania przez stronę o niemożności funkcjonowania w zakresie możliwości złożenia skargi w przedmiotowej sprawie wykazana przez przedłożenie stosownego zwolnienia chorobowego wymaga wskazania dalszych przesłanek określających charakter zaistniałych przeszkód i jest niewystarczająca do ubiegania się o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu słusznie ocenił, że skarżąca nie spełniła wynikającej z art. 86 § 1 i art. 87 § 2 p.p.s.a., przesłanki przywrócenia terminu, ponieważ we wniosku o przywrócenie terminu nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi. Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Z kolei w myśl art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Bezspornym jest, że zaskarżoną decyzję doręczono skutecznie pełnomocnikowi skarżącej w dniu 24 lipca 2018 r., a zatem wynikający z art. 53 § 1 p.p.s.a. termin do wniesienia skargi na tę decyzję upłynął 23 sierpnia 2018 r. Skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia nadano w urzędzie pocztowym 7 września 2018 r. Przy ocenie czy uchybienie terminu było zawinione należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Skoro art. 87 § 2 p.p.s.a. stanowi, że we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy po stronie zainteresowanego przywróceniem terminu, to należy uznać, że jakikolwiek stopień zawinienia strony w uchybieniu terminu (nawet lekkie niedbalstwo) powoduje niedopuszczalność jego przywrócenia. Przywrócenie terminu może więc mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu jest dopuszczalne wyłącznie w przypadku zaistnienia obiektywnych, występujących bez woli strony, okoliczności, które mimo dołożenia przez stronę odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w terminie. W przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, to przy ustalaniu jej winy w niezachowaniu terminu należy mieć na uwadze działania pełnomocnika, który dopuszczając się zaniedbań oraz uchybień swoim działaniem działa bezpośrednio na szkodę mocodawcy. Przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. W przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, sąd musi mieć na uwadze działania pełnomocnika. Dodatkowo, gdy jest to pełnomocnik profesjonalny, przy ocenie możliwości przywrócenia terminu (również przy ocenie formalnych aspektów wniosku) należy uwzględniać wiedzę i konieczność zachowania należytej staranności przez tego pełnomocnika (por. postanowienie NSA z 23 września 2014 r., sygn. akt: II GZ 523/14).