Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 7 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 627/17 w zakresie odrzucenia wniosku z dnia 25 września 2017 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie B. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 27 lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007, 2008 i 2009 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z dnia 21 kwietnia 2017 r. B. K. (zwana dalej skarżącą) złożyła za pośrednictwem organu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 27 lipca 2016 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2007, 2008 i 2009.
Do wniosku o przywrócenie terminu skarżąca dołączyła informacje m.in.
o przebytej rehabilitacji w innym mieście od dnia 25 lipca 2016 r. do dnia 22 września 2016 r., kserokopię zwolnienia lekarskiego obejmującego okres od dnia 4 lutego 2017 r. do dnia 10 marca 2017 r., kartę informacyjną leczenia szpitalnego w dniach 21-23 marca 2017 r.
Sąd postanowieniem z dnia 12 lipca 2017 r. odrzucił wniosek skarżącej. Sąd nie uwzględnił wniosku, wskazując, że przed wyjazdem na rehabilitację do innego miasta skarżąca odebrała postanowienie organu o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i w tym samym dniu zapoznała się z nim w siedzibie organu podatkowego. Zatem jeszcze przed wyjazdem skarżącej na zaplanowaną rehabilitację posiadała ona wiedzę, że w niedługim czasie zostanie wydana decyzja kończąca postępowanie. Na rehabilitacji w innym mieście skarżąca przebywała w okresie od dnia 25 lipca 2016 r. do dnia 22 września 2016 r. Nie mogła więc odebrać decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27 lipca 2016 r., podwójnie awizowanej w dniach 29 lipca i 8 sierpnia 2016 r. Po powrocie z rehabilitacji skarżąca nie zainteresowała się swoją sprawą w urzędzie. Skarżąca przebywała co prawda na zwolnieniu lekarskim, ale dopiero kilka miesięcy po powrocie z rehabilitacji, tj. w lutym i marcu 2017 r.
W miesiącach od września 2016 r. do lutego 2017 r. (od dnia 4 lutego 2017 r. do dnia 10 marca 2017 r. wystawiono zwolnienie) mogła zatem wykazać zainteresowanie swoją sprawą.
Dopiero w dniu 21 kwietnia 2017 r., czyli 8 miesięcy po powrocie z rehabilitacji skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do złożenia skargi. Skargę wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy wniosła w dniu 1 czerwca 2017 r. Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej: p.p.s.a.) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Z przedstawionej dokumentacji wynika, że taką przeszkodą był wyjazd na rehabilitację, który zakończył się w dniu 22 września 2016 r. Kolejną udokumentowaną przeszkodą w działaniu - ale dopiero w lutym 2017 r. - jest zwolnienie lekarskie. Z dosłanych dokumentów wynika, że skarżąca miała możliwość działania po powrocie z rehabilitacji - we wrześniu, w październiku, w listopadzie, w grudniu 2016 r. i w styczniu 2017 r. Nie przedstawiła bowiem żadnych zwolnień lekarskich w tym okresie. Siedmiodniowy termin upłynął bezskutecznie.