Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący : sędzia NSA Maciej Jaśniewicz po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 679/13 w przedmiocie oddalenia wniosku o zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz strony skarżącej kosztów poniesionej opłaty kancelaryjnej w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 18 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2001 r. postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 6 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił wniosek M. M. o zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz strony skarżącej kosztów poniesionej opłaty kancelaryjnej. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 679/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 18 czerwca 2010 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2003 r. i zasądził od organu administracji na rzecz strony skarżącej kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Odpisy wyroku wraz z uzasadnieniem, zgodnie z treścią przepisu art. 142 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwana dalej "p.p.s.a."), zostały wysłane stronom postępowania i prawidłowo doręczone. Pismem z dnia 29 kwietnia 2014 r. pełnomocnik skarżącego wystąpił do Sądu I instancji z wnioskiem o stwierdzenie prawomocności wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 679/13, uiszczając opłatę kancelaryjną w kwocie 10 zł. W piśmie tym wniesiono również o zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz skarżącego zwrotu kosztów tej opłaty kancelaryjnej, gdyż organ odwoławczy wezwany do spełnienia świadczenia, tj. do zapłaty kosztów postępowania w terminie 14 dni, nie zareagował na wezwanie w żaden sposób.
Sąd I instancji oceniając złożony przez skarżącego wniosek uznał, iż był on nieuzasadniony i jako taki podlegał oddaleniu, zwracając uwagę na treść art. 234 p.p.s.a. oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192; dalej zwane: "Rozporządzenie"). WSA w Gdańsku podkreślił, że dokonywanie określonej czynności procesowej może wiązać się z obowiązkiem poniesienia związanych z tym kosztów. W art. 199 p.p.s.a. została określona podstawowa reguła ponoszenia kosztów postępowania, wg której koszty postępowania obciążają stronę w zakresie, w jakim są one związane z jej udziałem w sprawie, z tym jednak zastrzeżeniem, że koszty postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ponosi strona przegrywająca sprawę przed tym sądem, inaczej niż w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. W postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym zostało wyłączone stosowanie zasady odpowiedzialności za wynik postępowania, co oznacza, że zwrot kosztów postępowania może nastąpić jedynie na rzecz skarżącego i tylko w sytuacji, gdy skarga została uwzględniona - art. 200 p.p.s.a., lub też gdy zachodzi sytuacja, o jakiej mowa w art. 201 p.p.s.a. Sąd I instancji zauważył, że skoro orzeczenie uprawomocnia się z mocy samego prawa, to postanowienie o stwierdzeniu prawomocności ma wyłącznie cechy deklaratoryjne. Zakres kosztów niezbędnych określa art. 205 p.p.s.a. Niezbędność oraz celowość kosztów postępowania podlega ocenie Sądu i jest uwarunkowana konkretnymi okolicznościami sprawy. W ocenie Sądu pierwszej instancji, poniesione przez stronę skarżącą koszty nie były związane z czynnością celową z punktu widzenia dochodzenia przez skarżącego jego praw do uruchomienia kontroli legalności zaskarżonego aktu lub czynności albo braku działania organu.