Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA: Bogdan Lubiński, , , po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 376/09 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 31 grudnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu postanawia: zażalenie oddalić.
Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 376/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek M. G. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania sądowoadministracyjnego.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postępowanie w sprawie zostało zawieszone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 376/09. Podstawą do zawieszenia postępowania był art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej "p.p.s.a."), tj. zgodny wniosek stron.
Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie umorzył postępowanie sądowoadministracyjne. Podstawą był art. art. 130 § 1 p.p.s.a.
Pismem procesowym z dnia 17 maja 2013 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania, a nadto o podjęcie tegoż postępowania. Wskazał, że w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie toczy się lub toczyło wiele spraw z jego skarg oraz skarg jego żony. W części z nich postępowanie zostało zawieszone, ale na ogół podstawą zawieszenia był art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Skarżący i jego pełnomocnik byli przeświadczeni, że również w niniejszej sprawie podstawą zawieszenia był ten przepis, a postępowanie będzie podjęte z urzędu na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 p.p.s.a.
Sąd pierwszej instancji uznał, że jeżeli w różnych sprawach doszło do zawieszenia postępowania na różnych podstawach prawnych (o czym pełnomocnik strony skarżącej musiał wiedzieć, sam składając w niniejszej sprawie wniosek o zawieszenie postępowania sądowego), to z nakazu staranności działania wynika, że powinien zdawać sobie sprawę z konsekwencji procesowych, związanych z upływem czasu. Co za tym idzie, pełnomocnik winien zaplanować (nawet ze znacznym, jak w niniejszej sprawie - trzyletnim) wyprzedzeniem złożenie wniosku o podjęcie postępowania, jeżeli chce zapobiec skutkowi w postaci jego umorzenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie na podstawie art. 86 § 3 p.p.s.a. zaskarżono je w całości i wniesiono o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie. Zarzucono dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, poprzez przyjęcie, że pełnomocnik skarżącego wiedział o podstawie zawieszenia postępowania z art. 126 p.p.s.a. oraz naruszenie art. 86 § 1 p.p.s.a., polegające na odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o podjęcie postępowania, mimo że strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy.