Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 września 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1074/15 w przedmiocie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi W.M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: oddalić zażalenie.
W. M. (zwana dalej skarżącą) wniosła o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie ją od konieczności uiszczenia wpisu w wysokości 100 zł i przyznanie profesjonalnej pomocy prawnej.
Postanowieniem z dnia 23 września 2015 r., I SA/Gd 1074/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy, wskazując na oczywistą bezzasadność skargi. Stwierdził, że skarżąca w skardze wnosi o przywrócenie terminu materialnego, co jest niemożliwe. Skarga zatem jest oczywiście bezzasadna.
W zażaleniu skarżąca podniosła, że sąd pierwszej instancji nie dokonał jedynie wstępnej oceny skargi, ale rozpatrzył ją merytorycznie na posiedzeniu niejawnym w składzie 1 sędziego i naruszył art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.
Wbrew stanowisku skarżącej rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji było prawidłowe.
Skarżąca we wniosku o prawo pomocy wskazała o przywrócenie jakiego terminu chodzi - mowa o "terminie do złożenia oświadczenia o skorzystaniu z ulgi meldunkowej" (karta 3). Oczywistą jest rzeczą, że przepis zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący (jak skarżąca podała) "złożenia (przez stronę) oświadczenia o skorzystaniu z ulgi" ma charakter materialny. Nie jest istotne ile ten termin wynosi, dlaczego został uchybiony. Istotne jest, że ma charakter materialny i to jest oczywiste już na pierwszy rzut oka - wynika to z ustawy, w jakiej został zawarty, z samej nazwy tego terminu. Jest to termin prawa materialnego i jako taki nie może być przywrócony. To tak, jakby strona - wiedząc, że istnieje instytucja przywrócenie terminu- domagała się przywrócenia "dnia wczorajszego" lub "zeszłego lata". To, że ustawodawca wprowadził taką instytucję, nie oznacza, że jest to sposób, by przywrócić każdy możliwy termin.
Niektórych terminów po prostu przywrócić nie można. Tego terminu przywrócić nie można - bez względu na powody. Jeżeli skarżąca w skardze wnosi o rzecz niemożliwą (przywrócenie terminu, jaki ustawodawca dał podatnikowi na oświadczenie o skorzystaniu z ulgi), to skarga z oczywistych względów jest niezasadna.
W zażaleniu skarżąca wskazała kilka postanowień NSA. Podniosła, że Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, iż o oczywistej bezzasadności skargi można mówić w szczególności wtedy, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a.
NSA używając zwrotu "w szczególności" ma na myśli "przede wszystkim", "zwłaszcza", "między innymi". "W szczególności" nie oznacza "tylko". Zatem skarżąca nie może twierdzić, że "o oczywistej bezzasadności skargi można mówić tylko wtedy, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a.".
Skarga wniesiona do WSA jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy np.