Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia del. WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej wniosku Prezydenta Miasta Chorzów z dnia 30 grudnia 2009 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Chorzów a Prezesem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego w sprawie wydania zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis p o s t a n a w i a: wskazać Prezydenta Miasta Chorzów jako organ właściwy do rozpatrzenia sprawy.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. Spółdzielnia Inwalidów "O[...]" z siedzibą w C. (Spółdzielnia) zwróciła się do Prezydenta Miasta C. o wydanie zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis w związku z poniesionymi przez nią wydatkami z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na adaptację dźwigu towarowo-osobowego dla potrzeb osób niepełnosprawnych.
Wniosek ten został przekazany, przez Prezydenta Miasta C., Prezesowi Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do załatwienia, jako organowi właściwemu w sprawie.
Prezes PFRON załatwił sprawę postanowieniem z dnia 30 grudnia 2008 r. W następstwie zażalenia, Minister Pracy i Polityki Społecznej uchylił postanowienie. W konsekwencji, Prezes PFRON przekazał wniosek Spółdzielni Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w C., uznając się za organ niewłaściwy w sprawie. Naczelnik Urzędu Skarbowego także uznając się za organ niewłaściwy, pismem z dnia 12 stycznia 2009 r. przekazał sprawę do rozpatrzenia Prezydentowi Miasta C. jako - jego zdaniem - organowi właściwemu.
Prezydent Miasta C., wskazując art. 30 b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm., dalej Ord.pod.) oraz art. 7 ust.2 pkt 4 oraz art. 12 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844, dalej u.p.o.l.) wyjaśnił, że brak jest podstaw prawnych do wydania przez ten organ zaświadczenia o pomocy de minimis w sytuacji, gdy zakład pracy chronionej dokonuje czynności cywilnoprawnej polegającej na poniesieniu kosztów na adaptację dźwigu towarowo-osobowego. Wskazano, że w tym konkretnym przypadku organ podatkowy I instancji nie udzielał zakładowi pracy chronionej żadnej pomocy publicznej, a organem, któremu przepisy przyznają uprawnienia do badania prawidłowości poniesionych wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie art. 49 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.). Wyjaśniając powyższe, postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2009 r., Prezydent Miasta C. odmówił Spółdzielni wydania zaświadczenia o żądanej treści.
Na powyższe postanowienie Spółdzielnia wniosła zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które postanowieniem z dnia 2 października 2009 r. uchyliło postanowienie Prezydenta Miasta z dnia 20 marca 2009 r. o odmowie wydania zaświadczenia o treści żądanej przez wnioskodawcę.
Prezydent Miasta C. wnioskiem z dnia 22 grudnia 2009 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy tym organem a Prezesem Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez wskazanie Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych jako organu właściwego do wydania zaświadczenia de minimis o udzielonej pomocy de minimis, w związku z poniesionymi przez Spółdzielnię wydatkami z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na adaptację dźwigu towarowo-osobowego dla potrzeb osób niepełnosprawnych.