Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Antoni Hanusz po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej w sprawie ze skargi kasacyjnej A. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1095/17 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi A. N. na wynik kontroli Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w W. z dnia 16 sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wypłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. postanawia oddalić skargę kasacyjną.
1. Postanowieniem z 18 grudnia 2017 r., I SA/Wr 1095/17 ze skargi A. N. na wynik kontroli Naczelnika [...] Urzędu Celno - Skarbowego w W. z 16 sierpnia 2017 r. w przedmiocie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wypłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie wynik kontroli nie kształtuje sytuacji prawnej skarżącego w zakresie jego obowiązków lub uprawnień. Zawiera jedynie ustalenia faktyczne i wskazanie co do stwierdzonych przez organ uchybień w zakresie stosowania przepisów ustawy o rachunkowości. Wynik wskazuje bowiem, że skarżący od 2010 r. nie prowadził ksiąg rachunkowych, do czego był zobowiązany w myśl przepisów ustawy o rachunkowości. Tym samym w ocenie Sądu administracyjnego pierwszej instancji zaskarżony wynik kontroli, w zakresie obowiązków bądź uprawnień skarżącego, nie wywiera wpływu, który w sensie prawnym byłby wiążący. Zaskarżony akt zawiera jedynie wnioski odnoszące się do stwierdzonych nieprawidłowości. Nie nakłada natomiast na skarżącego żadnych skonkretyzowanych obowiązków prawnych w sposób władczy.
Z uwagi na powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że zaskarżony akt nie jest aktem wskazanym w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") i nie podlega kontroli sądowoadministracyjnej. Z tego powodu, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
2. Na powyższe rozstrzygnięcie została wniesiona skarga kasacyjna, w której zaskarżono w całości powyższe rozstrzygnięcie. Zarzucono mu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. mające wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., poprzez uznanie, że sprawa, w której skarga została złożona, nie należy do właściwości sądu administracyjnego, ponieważ jej przedmiotem był "wynik kontroli, który nie kształtuje sytuacji prawnej Skarżącego w zakresie jego obowiązków lub uprawnień, a zawiera jedynie ustalenia faktyczne i wskazanie co do stwierdzonych przez Organ uchybień w zakresie stosowania przepisów ustawy o rachunkowości", i tym samym "nie wywiera wpływu, który w sensie prawnym byłby wiążący (...) i nie nakłada na Skarżącego żadnych skonkretyzowanych obowiązków prawnych w sposób wiążący" i w konsekwencji odrzucenie skargi, podczas gdy zdaniem skarżącego sprawa, w której skarga do WSA została wniesiona, należy do właściwości sądu administracyjnego jako skarga na akt dotyczący obowiązków skarżącego wynikających z przepisów prawa w rozumieniu przepisu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., zgodnie z którym akt lub czynność z zakresu administracji publicznej ma dotyczyć, czyli odnosić się, łączyć, mieć coś wspólnego z uprawnieniami lub obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa, a ustawodawca nie wymaga, aby akt ten obowiązki takie nakładał czy kształtował. Organ w wyniku kontroli dokonał oceny prawidłowości spełniania przez podatnika jego ustawowego obowiązku, którego istnienie w ten sposób potwierdził. Wynik kontroli stanowi więc w ocenie skarżącego inny niż decyzja lub postanowienie akt z zakresu administracji publicznej dotyczący obowiązków wynikających z przepisów prawa i jako taki podlega kontroli sądowoadministracyjnej.