Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy uchylenia w całości ostatecznej decyzji w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997r. oraz odsetek za zwłokę od niewpłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Krystyna Nowak (spr.), Sędzia WSA del. Teresa Porczyńska, Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 1516/06 w sprawie ze skargi G. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia w całości ostatecznej decyzji w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997r. oraz odsetek za zwłokę od niewpłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

Postanowieniem z 12 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 1516/06, wydanym na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę G. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 11 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. w postępowaniu "wznowieniowym".

Z uzasadnienia postanowienia wynikało, że skargę w imieniu podatniczki wniósł jej syn K. P. dołączając pełnomocnictwo z 3 lipca 2000 r. notarialnie poświadczone za zgodność z oryginałem.

Przedstawione dokumenty, mające wykazać umocowanie do wniesienia skargi wzbudziły wątpliwości Sądu. Wynikało z nich bowiem, że skarżąca udzieliła synowi pełnomocnictwa w języku polskim, wobec amerykańskiego notariusza publicznego stanu I. - J. M., a nadto, że pełnomocnictwo to zostało sporządzone na nieurzędowym papierze. Pełnomocnik został w dniu 20 listopada 2006 r. wezwany, pod rygorem odrzucenia skargi, do usunięcia w terminie 7 dni jej braków formalnych, poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego z podpisem urzędowo poświadczonym oraz podania aktualnego miejsca zamieszkania skarżącej.

W odpowiedzi na wezwanie K. P. nadesłał do Sądu to samo pełnomocnictwo, poświadczone przez notariusza za zgodność z oryginałem 30 listopada 2006 r., a także poświadczenie zameldowania G. J. na pobyt stały, wystawione 30 listopada 2006 r.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarga podlegała odrzuceniu.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 37 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pełnomocnik obowiązany był przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. W razie wątpliwości sąd mógł zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony. Takiego urzędowego poświadczenia podpisu, stosownie do art. 96 pkt1 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369 ze zm.) dokonują notariusze, natomiast za granicą zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz. 1823 ze zm.) tego rodzaju czynności są wykonywane przez konsulów.

K. P., po wezwaniu go przez Przewodniczącego Wydziału do uzupełnienia braków formalnych, poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego z podpisem urzędowo poświadczonym, nadesłał jedynie odpis okazanego już na wcześniejszym etapie pełnomocnictwa udzielonego mu przez G. J., 3 lipca 2000 r. w C. Odpis sporządzony został 30 listopada 2006 r. w S. przez Notariusza - M. D., na podstawie dokumentu okazanego nie przez skarżącą, ale przez E. M., zamieszkałą w C.

Uwierzytelnienie odpisu dokumentu nie jest czynnością tożsamą z notarialnym poświadczeniem podpisu złożonym na tym dokumencie. Stanowi, ono jedynie potwierdzenie zgodności kopii przedstawionego notariuszowi pisma, z jego oryginałem. Innymi słowy potwierdzenie faktu, że zapis na kopii zgodny jest z tym co znajduje się na oryginale dokumentu - niezależnie od zawartej w nim treści. Uwierzytelnienie takie nie dowodzi natomiast autentyczności podpisu mocodawcy, temu służy bowiem odrębna procedura wynikająca z art. 88 Prawa o notariacie.

Strona 1/6