Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta Poznania w przedmiocie skargi na uchwałę rady miasta w sprawie opłat za usługi w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogdan Lubiński po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1406/16 w sprawie ze skargi A. K. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 11 grudnia 2012 r. r. nr XLII/645/VI/2012 w przedmiocie skargi na uchwałę rady miasta w sprawie opłat za usługi w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z dnia 29 listopada 20156 r., sygn. akt I SA/Po 1406/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę A. K. (zwanego dalej "Skarżącym") na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 11 grudnia 2012 r., nr XLII/645/VI/2012 w przedmiocie określenia górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Skarżący nie wykazał naruszenia interesu prawnego przez tę uchwałę, która w żaden sposób nie ogranicza Skarżącemu wolności działalności gospodarczej, ani nie pozbawia żadnych uprawnień.

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone skargą kasacyjną Skarżącego, który wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i stwierdzenie nieważności uchwały w całości, o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu oraz o zasądzenie od organu na rzecz Skarżącego kasacyjnie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości.

Autor skargi kasacyjnej zarzucił postanowieniu:

I) na podstawie przepisu art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") - naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 58 § 1 pkt 5a) p.p.s.a., poprzez niezasadne odrzucenie skargi, będące wynikiem uznania, że Skarżącemu kasacyjnie nie przysługuje interes prawny w rozumieniu tego przepisu oraz przepisu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm., dalej "u.s.g."), mimo iż Skarżący kasacyjnie jako przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych, działając na podstawie posiadanego zezwolenia w tym zakresie, zobowiązany jest do stosowania zapisów uchwały, a zatem przepisy te w sposób bezpośredni wyznaczają jego sytuację prawną w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej,

II) na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. - naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez błędną ich wykładnię, tj.:

- art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 250, dalej "u.u.c.p.") w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1829 ze ze zm., dalej "u.s.d.g."), poprzez przyjęcie, że przedsiębiorca działający na podstawie zezwolenia na opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały określającej maksymalne stawki pobierane za tego typu usługi, mimo iż treść takiej uchwały określa wprost zasady prowadzenia działalności gospodarczej przez takiego przedsiębiorcę, a nie respektowanie tych przepisów powodować może cofnięcie zezwolenia.

Strona 1/3