Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA del. Hanna Kamińska, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. akt VIII SA/Wa 122/07 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawiał się następująco:

1. W dniu 26 października 2006 r. A.S. złożyła, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w W., skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd pismem z dnia 29 listopada 2006 r. wezwał ją, pod rygorem odrzucenia skargi, do uiszczenia wpisu od skargi w terminie 7 dni. Wezwanie niniejsze doręczone zostało skarżącej w dniu 12 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny, powołując się na treść art. 220 § 1 ppsa, odrzucił niniejszą skargę z uwagi na jej opłacenie po upływie wskazanego terminu - tj. w dniu 20 grudnia 2006 r.

2. Skargą kasacyjną skarżąca zaskarżyła powyższe postanowienie w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne zastosowanie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono, że biorąc pod uwagę termin doręczenia zarządzenia (12 grudzień 2006 r.) maksymalnym dniem do uiszczenia wpłaty był 19 grudzień 2006 r. W dniu 19 grudnia 2006 r. stosownie do pouczenia zawartego w zarządzeniu oraz piśmie je doręczającym, A.S. dokonała w urzędzie pocztowym w R. wpłaty na rachunek bankowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwoty 200 zł tytułem uiszczenia wpisu sądowego. Na potwierdzenie powyższej okoliczności załączono kserokopię potwierdzenia dokonania wpłaty.

W ocenie autora skargi kasacyjnej stwierdzenie w zakresie daty uiszczenia wpisu jest niezgodne ze stanem faktycznym co potwierdza dowód uiszczenia wpisu posiadany przez A.S. Zgodnie z czytelną pieczęcią na dowodzie wpłaty kwota 200 zł tytułem wpisu sądowego została uiszczona w placówce poczty polskiej (...) w dniu 19 grudnia 2006 r. Biorąc pod uwagę fakt uiszczenia wpisu 19 grudnia 2006 r., to jest w terminie wskazanym w zarządzeniu, Sąd błędnie zastosował w przedmiotowej sprawie art. 220 § 3 ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

II. Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego skarżąca odebrała w dniu 12 grudnia 2006 r., zatem ostateczny termin do dokonania wpłaty upływał z dniem 19 grudnia 2006 r. Z kserokopii potwierdzenia dokonania wpłaty (przekazu pocztowego), załączonej do skargi kasacyjnej (k. 36), jednoznacznie wynika, że A.S. dokonała wpłaty w wysokości 200 zł w placówce Poczty Polskiej (...) w dniu 19 grudnia 2006 r. Nie można wobec tego uznać, że skarga na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. nie została opłacona. Wpis od przedmiotowej skargi został wniesiony w terminie.

Wobec powyższego podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 220 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zasługuje na uwzględnienie, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 powołanej ustawy orzekł jak w sentencji.

O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego Sąd nie orzekał, ponieważ o zwrocie kosztów, stosownie do przepisu art. 209 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę (art. 200) oraz w orzeczeniu o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 tego Prawa. O kosztach postępowania kasacyjnego sąd orzeka jedynie wówczas, gdy rozpoznaje skargę kasacyjną od wyroku, ponieważ przepisy art. 203 i 204 wiążą zwrot kosztów postępowania kasacyjnego w wyrokiem sądu pierwszej instancji oddalającym lub uwzględniającym skargę, co nie ma miejsca w przypadku rozpoznawania skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę. W razie uwzględnienia skargi kasacyjnej skarżącego na postanowienie o odrzuceniu skargi, poniesione przez skarżącego koszty postępowania kasacyjnego związane ze skargą kasacyjną na postanowienie o odrzucenie skargi, podlegają zaliczeniu do poniesionych przez skarżącego kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw i mogą być zasądzone na rzecz skarżącego od organu w razie uwzględnienia skargi, na podstawie art. 200 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1