Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA w Gliwicach.
Tezy

Pełnomocnictwo o treści: "upoważniam (...) do występowania w moim imieniu (...) w sprawach podatkowych (...) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz od towarów i usług za lata 2002 i 2003 (...) także przed sądami administracyjnymi", nie pozostawia wątpliwości, co do zakresu umocowania. Pełnomocnictwo to pozwala pełnomocnikowi na skuteczne wniesienie skargi, skoro nie zostało ono odwołane i nie ograniczono w żaden sposób okresu na jaki zostało udzielone.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk -Sadowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Krystyna Nowak, Protokolant Tomasz Grzybowski, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Zbigniewa P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 stycznia 2005 r., sygn. akt I SA/Gl 1578/04 w sprawie ze skargi Zbigniewa P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 września 2004 r. (...) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2005 r. I SA/Gl 1578/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę Zbigniewa P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 września 2004 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przyczyną takiego orzeczenia, opartego na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, dalej p.p.s.a., było nieuzupełnienie przez stronę w zakreślonym terminie /7 dni/ braków formalnych skargi. Nie nadesłano bowiem pełnomocnictwa procesowego, do czego m.in. wezwano stronę pismem z dnia 26 listopada 2004 r.

Wyżej wymieniony przepis powołano jako podstawę skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia, wnosząc o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

W motywach środka odwoławczego podniesiono m.in., iż wbrew twierdzeniom Sądu, pełnomocnictwo procesowe do reprezentowania skarżącego przez sądami administracyjnymi znajdowało się już w aktach podatkowych sprawy. Powołując się na brzmienie art. 36 p.p.s.a. wskazano, iż z treści pełnomocnictwa wynika jednoznacznie, iż obejmuje ono umocowanie do zastępowania skarżącego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zakresie spraw dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług za lata 2002 i 2003. Niezależnie od powyższego tymczasowe aresztowanie skarżącego uniemożliwiło dodatkowe przesłanie w zakreślonym przez Sąd terminie osobnego pełnomocnictwa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 183 par. 1 zd. 1 p.p.s.a. NSA - poza nie występującymi w niniejszej sprawie przypadkami nieważności postępowania - rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza związanie Sądu zawartymi w tej skardze podstawami zaskarżenia /art. 174 p.p.s.a./ i wnioskami /art. 176 p.p.s.a./ oraz zakresem tego zaskarżenia /w całości lub w części/.

Granice niniejszej skargi kasacyjnej wyznacza wyłącznie podstawa określona w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., tj. naruszenie przepisów postępowania /art. 58 par. 1 pkt 3 p.p.s.a./, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy oraz wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości.

Zarówno zarzuty jak i wnioski obecnie rozpoznawanej skargi kasacyjnej są uzasadnione. Odrzucając skargę na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 p.p.s.a. Sąd I instancji wyszedł z założenia, że pełnomocnik skarżącego nie posiada umocowania do reprezentowania skarżącego w procesie sądowoadministracyjnym, bowiem nie uzupełniono braków skargi poprzez przedłożenie opłaconego znakami opłaty skarbowej pełnomocnictwa. Tymczasem takowe pełnomocnictwo, zgodnie z twierdzeniami autora skargi kasacyjnej, znajdowało się już w aktach podatkowych sprawy, w których posiadaniu był Sąd. Z kolei treść tego pełnomocnictwa - "upoważniam (...) do występowania w moim imieniu (...) w sprawach podatkowych (...) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz od towarów i usług za lata 2002 i 2003 (...) także przed sądami administracyjnymi" - nie pozostawia wątpliwości, co do zakresu umocowania. Powołane pełnomocnictwo pozwalało zatem pełnomocnikowi skarżącego na skuteczne wniesienie skargi, skoro nie zostało ono odwołane i nie ograniczono w żaden sposób okresu na jaki zostało udzielone. Z powyższego wynika, że Sąd I instancji w ogóle nie powinien był podejmować działań wynikających z dyspozycji art. 49 par. 1 p.p.s.a., ponieważ nie zaistniały przesłanki określone w hipotezie tego przepisu, tj. w aktach sprawy znajdowało się prawidłowo opłacone pełnomocnictwo obejmujące swoim zakresem także postępowanie przed sądem administracyjnym /por. post. NSA z dnia 19 lipca 2005 r., I FZ 286/05 - nie publ./.

Powołane względy doprowadziły Sąd Kasacyjny do przekonania, że skarga Zbigniewa P. spełnia jednak wymóg formalny, który stał się przyczyną jej odrzucenia. Skarga kasacyjna była zatem uzasadniona, a postanowienie Sądu I instancji podlegało uchyleniu na podstawie art. 185 par. 1 p.p.s.a. Zawarty w środku odwoławczym wniosek o zwrot kosztów postępowania nie mógł zostać uwzględniony, gdyż art. 203 pkt 1 p.p.s.a., odnosi się wyłącznie do sytuacji, w których w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę. Przepis ten nie znajduje zatem zastosowania w przypadku, gdy Sąd Kasacyjny uchylił postanowienie Sądu I instancji.

Strona 1/1