Wniosek w przedmiocie opłaty targowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogusław Dauter po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku M. K., M. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej M. K., M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 270/17 w sprawie ze skargi M. K., M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 16 stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie opłaty targowej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 7 czerwca 2017 r., I SA/Sz 270/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, oddalił skargę M. K., M. K. (prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "M[...]" M. i M. K.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z 16 stycznia 2017 r., [...] w przedmiocie opłaty targowej.

2. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 7 czerwca 2017 r., skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z 16 stycznia 2017 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

3. Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), mającym odpowiednie zastosowanie w postępowaniu kasacyjnym na podstawie art. 193 powołanej ustawy, wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże na wniosek skarżącego sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano, że podstawą badania zasadności wstrzymania wykonania decyzji lub aktu jest prawidłowo uzasadniony wniosek oraz zwracano uwagę na obowiązki ciążące w tym zakresie na wnioskodawcy. Dla przykładu, w postanowieniu z 3 lipca 2014 r., II OZ 661/14, NSA stwierdził, że obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na stronie skarżącej, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Nie wystarcza przy tym jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonywania orzeczenia. Jednocześnie brak uzasadnienia takiego wniosku nie jest brakiem, którego uzupełnienia winien żądać sąd. Sąd musi bowiem dysponować wiarygodnie wykazanymi faktami, które pozwolą mu na zastosowanie przedmiotowej instytucji, która - co należy podkreślić - stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 p.p.s.a.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek skarżących nie zawiera argumentacji wystarczającej do udzielenia im ochrony tymczasowej na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. Sam fakt istnienia obowiązku wykonania aktu administracyjnego nie może stanowić podstawy uzasadniającej pozytywne rozpatrzenie wniosku o wstrzymanie wykonalności decyzji. Aby wniosek mógł być uwzględniony, strona musi wskazać konkretne zagrożenia płynące z wykonania decyzji. To w interesie skarżących leży takie sformułowanie wniosku, by był on precyzyjny i dotyczył konkretnych zagrożeń. Również w ich interesie leży poparcie tychże twierdzeń stosownymi dokumentami; sąd musi mieć wiedzę o okolicznościach uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji oraz mieć możliwość zweryfikowania tejże wiedzy. Tymczasem skarżący w niniejszej sprawie przedstawili jedynie ogólnikowe twierdzenia, że zapłata kwoty orzeczonej decyzją organu tj. 6.889,00 zł wraz z odsetkami, z uwagi na niewielkie przychody prowadzonej przez skarżących działalności gospodarczej, może spowodować niebezpieczeństwo utraty finansowej przez spółkę oraz wskazali, że organ wydał w stosunku do skarżącego tytuł wykonawczy i wszczął postępowanie egzekucyjne. Jednakże jak wynika z akt sprawy, skarżący nie uprawdopodobnili jakiejkolwiek konkretnej okoliczności, która wskazywałaby na fakt, że niewstrzymanie wykonania decyzji organu podatkowego, spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, a także nie przedstawili dokumentów na poparcie swoich racji.

Podkreślić przy tym należy, że przymusowa realizacja zobowiązań podatkowych w drodze egzekucji ze swej istoty jest dolegliwa i powoduje obciążenie w sferze majątkowej zobowiązanych. Wywieranie skutków finansowych dla strony jest normalną konsekwencją egzekucji administracyjnej. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie służy natomiast zabezpieczeniu strony przed jakimikolwiek skutkami egzekucji, lecz jedynie przed takimi, których ewentualne wygranie sporu sądowego by nie naprawiło.

W takiej sytuacji w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać należy, że nie wystąpiły w sprawie okoliczności, które wskazywałyby na wystąpienie przesłanki: niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, czy też spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z tego względu na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1