Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Stefan Babiarz (przewodniczący), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku P. O. o wykładnię treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 2898/12 oddalającego skargę kasacyjną P. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt VIII SA/Wa 79/12 w sprawie ze skargi P. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia: oddalić wniosek o dokonanie wykładni wyroku
Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 2898/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę P. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt VIII SA/Wa 78/12 w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.
W piśmie z dnia 26 lutego 2015 r. pełnomocnik Skarżącego na podstawie art. 158 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwana dalej : "p.p.s.a.") wystosował wniosek o wykładnię treści wyroku NSA z dnia 22 stycznia 2015 r., poprzez wyjaśnienie:
- czy treść wyroku należy rozumieć w ten sposób, że wbrew zasadzie racjonalnego ustawodawcy przepis art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z dnia 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.; zwana dalej: "u.p.s.d.") jest przepisem bezprzedmiotowym (pustym, który nie znajdzie nigdy zastosowania) w przypadku umowy darowizny zawartej bez zachowania formy aktu notarialnego z zastrzeżonym warunkiem rozwiązującym i w konsekwencji wyrok ma wywołać skutek w postaci odmowy zastosowania art. 6 ust. 3 u.p.s.d. i uchylenia decyzji ustalającej podatek od spadków i darowizn przez organ podatkowy,
- czy treść wyroku powinna być rozumiana w ten sposób, że pomimo uchylenia się przez darczyńcę przed wydaniem decyzji przez organ podatkowy od skutków oświadczenia woli zawartego w umowie darowizny, co skutkowało tym, że do nabycia darowizny przez Skarżącego w ogóle nie doszło (uchylenie się ze skutkiem ex tunc), organ był uprawniony do wydania decyzji ustalającej podatek od spadków i darowizn, a Skarżący miał obowiązek zapłacić ten podatek,
- czy zwrot kosztów postępowania jest należny drugiej stronie od Skarżącego pomimo braku wniosku strony przeciwnej w tym zakresie (przynajmniej Skarżącemu nie jest znany taki wniosek strony przeciwnej).
W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że Skarżący w skardze kasacyjnej podniósł dwa zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego stanowiące niezależne podstawy wniosku Skarżącego o uchylenie wyroku sądu I instancji, tj. naruszenie poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 6 ust. 3 u.p.s.d. oraz art. 1 ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. Sąd w wydanym wyroku i uzasadnieniu do niego rozstrzygnął wyłącznie w odniesieniu do pierwszego zarzutu Skarżącego dotyczącego naruszenia art. 6 ust. 3 u.p.s.d. W żaden sposób Sąd nie odniósł się do drugiego zarzutu Skarżącego dotyczącego naruszenia art. 1 ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. związanego z uchyleniem się przez darczyńcę od skutków oświadczenia woli. Powyższe uchylenie się od skutków oświadczenia woli skutkowało ex tunc, tzn. ostatecznie do nabycia przedmiotu darowizny przez Skarżącego w ogóle nie doszło. Skarżący wniósł w tym zakresie o uzupełnienie wyroku. Jednakże z ostrożności, na wypadek gdyby Sąd nie uwzględnił wniosku o uzupełnienie wyroku, Skarżący wniósł o wykładnię wyroku w kontekście drugiego zarzutu i okoliczności uchylenia się przez darczyńcę od skutków oświadczenia woli. Jednocześnie Skarżący podał, że Sąd w wyroku powołał się m.in. na art. 210 § 1 p.p.s.a., jako podstawę zasądzonych od Skarżącego na rzecz strony przeciwnej zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, Skarżący nie otrzymał pisma ani informacji, z której wynikałoby, że strona przeciwna składała wniosek o zasądzenie takich kosztów, dlatego Skarżący wniósł wykładnię wyroku w zakresie, w jakim Sąd postanowił o zwrocie kosztów zastępstwa procesowego bez znanego Skarżącemu wniosku drugiej strony.