Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 października 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 721/10 w sprawie ze skargi E. B. i A. B. "A." s.c. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie przepisów prawa podatkowego postanawia: uchylić zaskarżony wyrok w całości i odrzucić skargę.
Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1. Zaskarżonym wyrokiem z 5 października 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 721/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną przez E. B. i A. B. A. s.c. (dalej Spółka) interpretację Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych i określił, że nie może być ona wykonana w całości.
2. We wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji Spółka podała, że w 2000r. E. i A. B. nabyli niezabudowaną nieruchomość, niezwiązaną z działalnością gospodarczą. W dniu 14 kwietnia 2003 r. uzyskali pozwolenie na budowę budynku usługowego wraz z przyłączami. Budowa prowadzona tzw. systemem gospodarczym (nie gromadzono co do zasady rachunków jej dotyczących) została zakończona w 2006 r. i w tym roku uzyskano pierwsze przychody z najmu, które zaliczono do przychodów z działalności gospodarczej. Spółka zamierza wprowadzić przedmiotową nieruchomość zabudowaną do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej.
W związku z tym Spółka zadała pytanie, czy możliwe jest zastosowanie art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej u.p.d.o.f.) w celu określenia wartości początkowej budynku wytworzonego we własnym zakresie.
W ocenie Spółki dla określenia wartości samego budynku (wartość gruntu wynika z aktu notarialnego) powinien zostać powołany biegły, który ustali wartość początkową wg zasady określonej w art. 22g ust. 9 ustawy. Amortyzację ww. budynku można rozpocząć po otrzymaniu wyceny biegłego, przestrzegając zasad określonych w art. 22n ust. 4 i art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy.
3. W interpretacji indywidualnej z 10 maja 2010 r. Minister Finansów uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Jego zdaniem, możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego w wysokości określonej przez biegłego z uwzględnieniem cen rynkowych stanowi sytuację szczególną, wyjątek od ustalenia tej ceny według kosztu wytworzenia. Niemożność ustalenia kosztu wytworzenia winna przy tym mieć charakter obiektywny, dotyczyć takich np. sytuacji, gdy podatnik nie posiada - ze względu na to że nie musiał ich gromadzić - stosownych dokumentów stwierdzających poniesienie przez niego wydatków na wytworzenie środka trwałego. Z tego względu wycena biegłego ma z reguły zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik wytworzył składnik majątkowy dla celów osobistych, a następnie uznał go za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż w takiej sytuacji nie był zobowiązany do gromadzenia rachunków, faktur dokumentujących wydatki na jego wytworzenie.
Zdaniem organu już w momencie podjęcia inwestycji budowlanej znane było jej przeznaczenie - budowa budynku usługowego wraz z przyłączami. Jeszcze przed zaliczeniem do ewidencji środków trwałych wspólnicy spółki cywilnej otrzymali pierwszy przychód z najmu zaliczony do przychodów z działalności gospodarczej. W ocenie organu budynek usługowy wybudowany został na potrzeby prowadzonej w ramach spółki cywilnej działalności. Nie stanowił on majątku prywatnego. Nie można przyjąć, iż w trakcie procesu inwestycyjnego ponoszono wydatki niemożliwe do udokumentowania w szczególności w sytuacji, w której od momentu poniesienia nakładów inwestycyjnych nie upłynął znaczny czasu i wiadomy od początku był cel zakupu. Tym samym brak jest podstaw prawnych do ustalenia wartości początkowej budynku w oparciu o wycenę biegłego.