Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Beata Cieloch (sprawozdawca), , , po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku J. P. o zawieszenie postępowania w sprawie ze skargi kasacyjnej J. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 października 2019 r. sygn. akt I SA/Lu 571/19 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi J. P. na czynność z zakresu administracji publicznej - wszczęcie egzekucji administracyjnej na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] postanawia oddalić wniosek o zawieszenie postępowania.
1. Zaskarżonym postanowieniem z 10 października 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 571/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę J. P. na czynność z zakresu administracji publicznej - wszczęcie egzekucji administracyjnej na podstawie tytułu wykonawczego. Skarżący wniósł o zawieszenie postępowania zainicjowanego jego skargą kasacyjną z 21 listopada 2019 r. na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 w zw. z art. 192 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.) do czasu prawomocnego rozpoznania zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
2. Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
3. Skarżący we wniosku o zawieszenie postępowania kasacyjnego wskazał art. 125 § 1 pkt p.p.s.a., zgodnie z którym sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zawieszenie postępowania na podstawie tej przesłanki ma charakter fakultatywny, bowiem ocena jego zasadności pozostawiona została uznaniu sądu, który weryfikuje, czy celowe jest wstrzymanie biegu rozpoznawanej sprawy (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2013 r., II OZ 366/13). Zawieszenie postępowania jest celowe jedynie w przypadku zaistnienia między dwoma postępowaniami takiej relacji, gdzie rozstrzygnięcie sprawy, w której postępowanie ulega zawieszeniu, zależy od wyniku drugiego postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 24 listopada 2008 r. (II FPS 4/08) uznał, że art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. ma zastosowanie wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia wstępnego, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego. Zagadnienie wstępne występuje tylko wtedy, gdy rozstrzygnięcie sprawy uwarunkowane jest uprzednim rozstrzygnięciem w odrębnym postępowaniu kwestii prawnej, która może mieć wpływ na rozstrzygnięcie w postępowaniu, które ulega zawieszeniu. Sytuacja taka nie powstaje, gdy oczekiwane rozstrzygnięcie nie jest niezbędne, aby sformułować wypowiedź, czy wyrok (postanowienie) zaskarżony skargą kasacyjną, odpowiada prawu.
Ten ostatni przypadek występuje w rozpoznawanej sprawie, gdyż podnoszone przez Skarżącego okoliczności (zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym) nie mogą zostać uznane za wywierające choćby potencjalny wpływ na prawidłowość odrzucenia skargi przez WSA. Okoliczność, że obie sprawy łączy osoba Skarżącego i okoliczności faktyczne nie stanowią o wystąpieniu między nimi związku, do którego odnosi się art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
4. Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 125 § 1 pkt 1 w związku z art. 131 zdanie pierwsze i art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.