Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Grzęda po rozpoznaniu 27 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 9 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 450/10 w sprawie ze skargi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 17 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości kwoty nieprzekazanej organowi egzekucyjnemu postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. na wymienione w sentencji postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K..
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że postanowieniem z 8 kwietnia 2010r. Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w K. określił wysokość kwoty nieprzekazanej organowi egzekucyjnemu. Na postanowienie to E. Sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w K.. Organ ten postanowieniem z 17 czerwca 2010r. uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji. Rozstrzygnięcie to zostało zaskarżone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wskazując przyczyny odrzucenia skargi stwierdził, że Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w K., który jako organ egzekucyjny wydał na podstawie art. 71a § 9 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) - zwanej dalej "p.e.a.", postanowienie określające wysokość kwoty nie przekazanej organowi egzekucyjnemu nie występował w charakterze strony, ale organu wyposażonego w kompetencje do władczego rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej i wydania postanowienia w pierwszej instancji. Działając zatem jako organ pierwszej instancji nie był uprawniony do złożenia skargi na postanowienie organu odwoławczego. Nie ma on bowiem własnego interesu prawnego we wniesieniu skargi na to postanowienie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych działa jedynie w granicach i na mocy przyznanych mu ustawowo kompetencji, nie zaś jako podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku prawnego dotyczy postępowanie. Zatem nie ma interesu prawnego w rozumieniu art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej "P.p.s.a.". Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
W skardze kasacyjnej Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. zaskarżył powyższe postanowienie w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach. Na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił: niewłaściwe zastosowanie przez Sąd I instancji art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a w związku z art. 50 § 1 P.p.s.a przez bezzasadne odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej ze względu na brak legitymacji procesowej.
W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej odwołał się do szczególnej pozycji jaką zajmuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w postępowaniu prowadzonym w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji łącząc funkcję wierzyciela i organu egzekucyjnego tj podmiotów, które są materialnie zainteresowane wynikiem prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Za dokonane czynności egzekucyjne, w tym zajęcie wierzytelności, organ egzekucyjny pobiera opłaty w myśl art. 64 § 1 pkt 4 p.e.a. Podejmowanie czynności egzekucyjnych wiąże się z uzyskiwaniem przez skarżącego wpływów finansowych, przypadających na rzecz organu egzekucyjnego. Powyższe potwierdza, że skarżący jest bezpośrednio zainteresowany wynikiem sprawy i oznacza, że przesłanka istnienia interesu prawnego w rozumieniu art. 50 P.p.s.a. została spełniona.