Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA - (del.) Alina Rzepecka (sprawozdawca), , Protokolant Honorata Klósek, po rozpoznaniu w dniu 8 października 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. i P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 października 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 489/18 w sprawie ze skargi M. S. i P. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 28 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. postanawia: 1. zamkniętą rozprawę otworzyć na nowo; 2. odroczyć rozpoznanie sprawy; 3. na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2019 r., poz. 2325, ze zm.) przedstawić do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: "Czy przepis art. 26a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z poźn. zm.), znajdzie zastosowanie do sytuacji, w której płatnik wypłacając podatnikowi wynagrodzenie ze stosunku pracy - będące przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - nie obliczył, nie pobrał i nie odprowadził zaliczki na podatek dochodowy, z uwagi na posiadaną interpretację indywidualną, do której się zastosował, a która to interpretacja została następnie zmieniona bądź wygasła?" A w przypadku odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie: "Czy przepis art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej znajdzie również zastosowanie w przypadku, gdy podatnik - realizując obowiązek samoobliczenia podatku - wpłacił należny podatek obejmujący także kwotę odpowiadającą wysokości niepobranej przez płatnika zaliczki?"
1. Przedstawione zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości powstało w toku rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (dalej: "WSA", "Sąd pierwszej instancji", "Sąd") z dnia 10 października 2018 r., sygn. akt I SA/Lu 489/18. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1320 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę M. S. i P. S. (dalej: "strony", "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: "DIAS", "organ") z dnia 28 maja 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. Wyrok (podobnie, jak i pozostałe orzeczenia powołane w niniejszym uzasadnieniu) jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa. gov.pl/.
2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że skarżący w dniu 7 września 2017 r. złożyli wniosek o stwierdzenie nadpłaty, której powstanie wiązali z nienależną - w ich ocenie - zapłatą podatku od odszkodowania uzyskanego z Programu Dobrowolnych Odejść (dalej: "PDO") w W. S.A. (dalej: "spółka", "Zakład pracy"). W dniu 22 września 2017 r. wniosek uzupełnili o korektę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2016 (PIT-37), w którym przychód P. S. (dalej: "skarżący", "strona") pomniejszyli o kwotę odszkodowania, tj. 64 572,75 zł., uprzednio wykazaną jako przychód z innych źródeł w zeznaniu PIT-36 za 2016 r., złożonym w dniu
19 kwietnia 2017 r. Należny podatek został zapłacony. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w L. (dalej: "NUS") decyzją z dnia 7 listopada 2017 r. odmówił stronom stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r.
w kwocie 11 617 zł.
Po rozpoznaniu odwołania, DIAS decyzją z dnia 28 maja 2018 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu wskazał, że spornym zagadnieniem w sprawie jest to, czy w rezultacie rocznego rozliczenia (korekty) podatku dochodowego od osób fizycznych wystąpiła nadpłata, za którą w myśl art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 poz. 800, ze zm. - dalej: "Ordynacja podatkowa") uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.
Analizując sprawę pod kątem możliwości zastosowania wobec skarżących art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej wyjaśnił, że spółka jako płatnik, dysponując wydaną przez Ministra Finansów interpretacją indywidualną z dnia 10 czerwca 2016 r. (dalej: "Interpretacja"), nie miała prawnego obowiązku naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego w ramach PDO świadczenia. Zastosowanie się bowiem przez nią do Interpretacji (nawet jeżeli następnie stwierdzono jej wygaśnięcie postanowieniem z dnia 30 września 2016 r.) spowodowało objęcie jej ochroną wynikającą z art. 14k, art. 14m w zw. z art. 14p Ordynacji podatkowej. Zobowiązanie płatnika wygasło (art. 14m w zw. z art. 59 § 2 pkt 6 Ordynacji podatkowej). W konsekwencji, nie została wypełniona hipoteza normy prawnej zawartej w art. 26a Ordynacji podatkowej - "zobowiązanie płatnika do pobrania zaliczki". Uchylenie odpowiedzialności podatkowej podatnika na mocy tego przepisu nie może mieć miejsca, w sytuacji zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania, jeśli płatnik ten nie miał obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.