Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 1126/16 w sprawie ze skargi H. H. na decyzję Rady Miejskiej w D. z dnia 23 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie skargi na uchwałę rady miejskiej w sprawie opłaty targowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 15 marca 2017 r., Sygn. akt I SA/Sz 1126/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: "WSA") odrzucił skargę H. H. (dalej: "Skarżąca") na uchwałę Rady Miejskiej w D. nr [...] z dnia 23 czerwca 2016 r. w przedmiocie opłaty targowej. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").
Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że Rada Miejska w D. w dniu 23 czerwca 2016 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie opłaty targowej. W odpowiedzi na wezwanie Skarżącej do usunięcia naruszenia prawa wywołanego tą uchwałą, Rada Miejska w D. podjęła w dniu 28 września 2016 r. uchwałę nr [...] w sprawie odmowy uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa zawartych w uchwale nr [...] z dnia 23 czerwca 2016 r.
Skarżąca wniosła do WSA skargę na uchwałę Rady Miejskiej w D. z dnia 23 czerwca 2016 r. nr [...], zarzucając naruszenie art. 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 716 z późn. zm., dalej: "u.p.o.l.") oraz art. 20, 22, 31 ust. 3 i art. 32 Konstytucji RP. W uzasadnieniu wyjaśniła, że przedmiotowa uchwała narusza jej interes prawny - jako osoby prowadzącej od lat działalność gospodarczą na terenie Gminy D., przez niezgodne z prawem ustalenie dwóch różnych stawek opłaty targowej w tzw. strefie I.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu postanowienia WSA wskazał, że zaskarżona uchwała nr [...] z dnia 23 czerwca 2016 r. w sprawie opłaty targowej jest aktem prawa miejscowego, wydanym przez Radę Miejską w D. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 9 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 466 ze zm., dalej: "u.s.g.") oraz art. 15, 16, 19 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 i pkt 3 u.p.o.l.
W ocenie WSA Skarżąca, będąca przedsiębiorcą prowadzącym w 2016 r. działalność gospodarczą na terenie targowiska wykazała, że ma interes prawny we wniesieniu przedmiotowej skargi. Należy jednak zwrócić uwagę, że przywołane powyżej przepisy wymagają, ażeby oprócz wykazania interesu prawnego, wykazania naruszenia tegoż interesu przez przepisy zaskarżonej uchwały, które naruszają obowiązujące prawo, tj. konkretne przepisy prawa. Zdaniem WSA, Skarżąca nie wykazała, aby jej interes prawny został naruszony przez przepisy zaskarżonej uchwały, które byłyby sprzeczne z prawem. WSA stwierdził ponadto, że z treści art. 19 pkt 1 lit. a) u.p.o.l. wynika, że organ stanowiący gminy ustalając wysokość stawki opłaty targowej nie może przekroczyć 758,47 zł dziennie. Skoro wysokość opłaty dziennej w zaskarżonej uchwale określono w zróżnicowanych kwotach, ze wskazaniem w § 5 ust. 2 tejże uchwały, że łączna kwota opłaty targowej nie może przekroczyć górnej granicy kwotowej dziennej stawki określonej przez Ministra Finansów na dany rok, tym samym - wbrew twierdzeniom skargi - uchwała rady gminy nie narusza prawa. Uchwała ta odpowiada również dyspozycji art. 7 Konstytucji RP, który stanowi, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.