Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 17 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 1747/17 w sprawie ze skargi E.K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 października 2017 r., nr ITPB4/4511-113/16/17-S/AS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: umorzyć postępowanie kasacyjne.
Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2018 r., I SA/Gd 1747/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę E. K.na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 października 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
E. K.zmarła w trakcie postępowania. Skargę kasacyjną od wyroku wniósł jej syn.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Śmierć strony postępowania na gruncie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2018 r., poz. 1302 - dalej w skrócie: p.p.s.a.) powoduje, w zależności od kategorii przedmiotu sprawy, konieczność zawieszenia lub umorzenia toczącego się postępowania sądowego. Sąd zawiesza postępowanie z urzędu w razie śmierci strony lub jej przedstawiciela ustawowego, utraty przez nich zdolności procesowej, utraty przez stronę zdolności sądowej lub utraty przez przedstawiciela ustawowego charakteru takiego przedstawiciela (art. 124 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Nie zawiesza się postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego (art. 124 § 3 p.p.s.a.). Stosownie natomiast do art. 161 § 1 pkt 2 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania.
Sprawa ze skargi E. K. na indywidualną interpretację dotyczy praw i obowiązków ściśle związanych z osobą skarżącej. Wynik postępowania sądowoadministracyjnego nie dotyczy interesu prawnego jej syna, ani żadnej innej osoby. Instytucję indywidualnej interpretacji prawa podatkowego regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.- zwanej dalej: ord. pod.). Jej istota polega na tym, że w sytuacji, w której podatnik na tle konkretnego stanu faktycznego ma wątpliwości co do wykładni danego przepisu może złożyć do organu interpretacyjnego (w stanie prawnym mającym zastosowanie w sprawie) wniosek o wydanie w jego sprawie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Indywidualna interpretacja prawa podatkowego jest ukształtowanym przez organ i wydanym na wniosek zainteresowanego wzorem wykładni praw, który zawiera reguły wykładni i rozumienia pojęć oraz zwrotów obowiązującego prawa dla sytuacji faktycznej istniejącej lub mogącej zaistnieć w przyszłości, a opisanej we wniosku o interpretację. Rozstrzygnięcie zawierające interpretację prawa podatkowego nie jest rozstrzygnięciem władczym (por. postanowienie NSA z dnia 9 grudnia 2010 r., I GSK 11/10). Nie ma także charakteru aktu stosowania prawa. Organ podatkowy, wydając interpretację, nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy w tym wypadku jest zakreślony stanem faktycznym przedstawionym przez pytającego we wniosku.