Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Anna Juszczyk-Wiśniewska, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 312/09 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów odrzuca skargę kasacyjną.
II FSK 1650/10
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 października 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w sprawie o sygnaturze akt I SA/Ke 312/09, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) ze zm.,) dalej u.p.p.s.a., oddalił skargę J.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 czerwca 2009 roku w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok. Zaskarżoną do Sądu decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 26 listopada 2008r., ustalającą J.S. zryczałtowany podatek dochodowy za 2002r. według stawki 75% w kwocie 88.248 zł od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 117.664 zł. Organ drugiej instancji ustalił, że małżonkowie A. i J. S. ponieśli w 2002r. wydatki i zgromadzili mienie o wartości 456.898,61 zł. Na pokrycie tych wydatków dysponowali uzyskanymi w 2002r. przychodami w kwocie 221.570,59 zł. W związku z powyższym organ stwierdził, że część wydatków i zgromadzonego przez podatników mienia w 2002r. o wartości 235.328,02 zł została pokryta przychodami z nieujawnionych źródeł, z czego na J.S. przypada 117.664,01 zł. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji uznał, że nie narusza ona prawa. Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie nie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego, na podstawie art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60). Sąd nie uznał też, by organy podatkowe naruszyły prowadząc postępowanie art. 121, 122, 124, 180 § 1, 187 § 1 i 210 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej. Następnie Sąd podniósł, że materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia organów stanowił art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993r., Nr 90, poz. 416 ze zm.). Zgodnie z dyspozycją tego przepisu, wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów już opodatkowanych lub wolnych od podatku. Organ podatkowy uprawniony jest zatem do porównania wysokości wydatków, jakie podatnik poniósł w ciągu roku podatkowego, do wysokości opodatkowanych lub zwolnionych z opodatkowania zasobów finansowych, jakie zgromadził wcześniej, tj. przed rozpoczęciem danego roku podatkowego. W ocenie Sądu organy podatkowe obu instancji prawidłowo uznały, że część wydatków i zgromadzonego przez podatników mienia w 2002r. została pokryta przychodami z nieujawnionych źródeł, z czego na skarżącego przypada kwota 117.664,01 zł. Organy prawidłowo też uznały, że stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 75% dochodu. Należny od J.S. za 2002r. zryczałtowany podatek dochodowy prawidłowo więc ustalono w kwocie 88.248 zł. 3. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 grudnia 2009 roku (karta 9 i nast.) A.S. zaskarżyła wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając mu niezastosowanie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) u.p.p.s.a. poprzez niestwierdzenie naruszenia przepisów o postępowaniu, to jest art. 233 § 2, art. 210 § 1 pkt 4 i 6 oraz art. 120, art. 121 § 1 i § 2, art. 122, art. 123 § 1, art. 124, art. 180, art. 181, art. 187 § 1 i § 2, art. 188, art. 191, art. 192, art. 194 § 2 Ordynacji podatkowej. Autor skargi kasacyjnej podniósł również zarzut naruszenia art. 269 § 1 u.p.p.s.a. poprzez niestwierdzenie naruszenia przez Sąd art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Wskazując na powyższe zarzuty autor skargi kasacyjnej domagał się, w przypadku uwzględnienia skargi, zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Przedstawił też wniosek o uchylenie wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. 4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu. W myśl art. 32 u.p.p.s.a., w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. U podstaw rozpoznawanej sprawy sądowoadministracyjnej znajduje się skarga złożona przez J.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 czerwca 2009 roku w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok. Natomiast skarga kasacyjna z dnia 30 grudnia 2009 roku została złożona przez A.S. jako stronę postępowania, przy udziale J.S. Należy zatem uznać, że została ona złożona przez podmiot niebędący stroną postępowania sądowoadministracyjnego, co czyni ją niedopuszczalną i uzasadnia jej odrzucenie na podstawie art. 189 w związku z art. 58 § 1 pkt 6 u.p.p.s.a. w związku z art. 193 u.p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny zauważa jednocześnie, że w myśl art. 173 § 2 u.p.p.s.a. skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka po doręczeniu im odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Analiza akt sprawy wskazuje, że w toczącym się przed Sądem pierwszej instancji postępowaniu, A.S. występowała w charakterze uczestnika postępowania na prawach strony, o którym mowa w art. 33 § 1 u.p.p.s.a. Jednak nie oznacza to w świetle art. 32 u.p.p.s.a., że jest ona stroną tego postępowania. Skargę kasacyjną należało zatem odrzucić, na podstawie art. art. 189 w związku z art. 58 § 1 pkt 6, art. 58 § 3 w związku z art. 193 u.p.p.s.a.