Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca) Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 978/17 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 września 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Z. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/11

1. Zaskarżonym wyrokiem z 16 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 978/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Z. B. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy (dalej: organ odwoławczy) z 27 września 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżąca na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) zarzuciła naruszenie : I. przepisów prawa materialnego polegające na :

a) naruszeniu art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.; dalej : u.p.d.o.f.) przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym przyjęciu, że zachowanie skarżącej spełniało przesłanki pozarolniczej działalności gospodarczej i w konsekwencji zakwalifikowanie przychodów skarżącej ze sprzedaży działek gruntu jako przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i tym samym orzeczenie, iż jest ona zobowiązana do zapłaty za ten okres podatku w kwocie 11.371 zł oraz odsetek w kwocie 762 zł;

b) naruszeniu art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1 i 2, art. 9a, art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 14 ust. 1 , 1c i 2, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 1, art. 24 ust. 2, art. 24a, art. 27 ust. 1, art. 44 ust. 1 oraz art. 45 ust. 6 u.p.d.o.f., poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że skarżąca w 2014 r. prowadziła działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży nieruchomości i w konsekwencji zakwalifikowanie przychodów skarżącej ze sprzedaży działek gruntu jako przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i tym samym orzeczenie, iż jest ona zobowiązana do zapłaty za ten okres podatku w kwocie 11.371 zł oraz odsetek w kwocie 762 zł;

c) naruszeniu art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. poprzez ich niezastosowanie i uznanie, że mimo wskazanych w tych przepisach przesłanek skarżąca jest zobowiązana do zapłaty za ten okres podatku w kwocie 11.371 zł oraz odsetek w kwocie 762 zł;

d) naruszeniu art. 24 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. poprzez niezastosowanie w niniejszej sprawie i nieuwzględnienie w obliczeniu należności podatkowej kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości w postaci wartości rynkowej nieruchomości z dnia nabycia, podczas gdy, zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami, w kontekście przyjęcia przez organ podatkowy, że skarżąca prowadziła działalność gospodarczą, należące do niej nieruchomości winny zostać uznane za środki trwałe, których wartość początkową w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości, co w konsekwencji winno skutkować uwzględnieniem tej wartości w obliczeniu kosztów uzyskania przychodów w chwili sprzedaży nieruchomości.

Strona 1/11