Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r., po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2007 r. na posiedzeniu jawnym w Izbie Finansowej NSA zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, przekazanego przez skład orzekający Izby Finansowej NSA postanowieniem II FSK 408/06 do rozstrzygnięcia w trybie art. 187 par. 1 ustawy
Sentencja

Dnia 19 listopada 2007 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk - Sadowski, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Andrzej Grzelak (współsprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Protokolant Ilona Waksmundzka, z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Anny Podsiadło w sprawie ze skargi kasacyjnej Krystyny N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 listopada 2005 r. w sprawie ze skargi Krystyny N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 28 lutego 2005 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r., po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2007 r. na posiedzeniu jawnym w Izbie Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, przekazanego przez skład orzekający Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 15 marca 2007 r. II FSK 408/06 do rozstrzygnięcia w trybie art. 187 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./: Czy wniosek osoby samotnie wychowującej dziecko o opodatkowanie na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. mógł być złożony po terminie przewidzianym dla złożenia zeznania rocznego? postanowił: odmówić podjęcia uchwały.

Uzasadnienie strona 1/8

II FPS 4/07

Uzasadnienie

1. Postanowieniem z dnia 15 marca 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygnaturze akt II FSK 408/06, działając na podstawie art. 187 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów tego Sądu zagadnienie prawne, które wyłoniło się podczas rozpoznawania skargi kasacyjnej Krystyny N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 listopada 2005 r. (...), oddalającego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lutego 2005 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. Wyrok ten zapadł w stanie faktycznym, w którym w dniu 27 sierpnia 2003 r. skarżąca złożyła do właściwego urzędu skarbowego korektę zeznania podatkowego za 1999 r., wywodząc w pisemnym wniosku o stwierdzenie nadpłaty, że powinna zostać potraktowana jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Mąż skarżącej zmarł w dniu 4 maja 1999 r. W tej sytuacji podatniczka stwierdziła, że powinna zapłacić podatek obliczony w sposób podany w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto wniosła o stwierdzenie nadpłaty w zakresie kwoty 2.500 zł z tytułu wprowadzenia jej w błąd przez Bank (...).

Organy podatkowe obu instancji stwierdziły brak podstaw do stwierdzenia nadpłaty w kwocie 2 500 zł. Nie podzieliły też stanowiska skarżącej co do tego, że za 1999 r. powinna zostać opodatkowana jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Organy podatkowe argumentowały, że termin złożenia zeznania ma charakter materialnoprawny i nie podlega przywróceniu. Oznacza to, że wniosek złożony przez skarżącą w dniu 27 sierpnia 2003 r. nie mógł zostać uwzględniony. W zakresie kwoty 2.500 zł organ drugiej instancji powołał się dodatkowo na umowę zawartą przez skarżącą z Sądem Rejonowym w Łodzi, z której wynikało, że należna skarżącej prowizja wynosiła 5 procent wartości znaków sądowych. Dlatego też kwota 2.500 zł stanowiła należny przychód skarżącej z prowadzonej działalności gospodarczej nawet wówczas, gdyby kwota ta nie została faktycznie otrzymana.

2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi ocenił, że zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lutego 2005 r. nie narusza prawa. Uzasadniając to rozstrzygnięcie, Sąd wskazał, że warunkiem niezbędnym do nabycia uprawnienia do preferencyjnego sposobu opodatkowania wynikającego z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było złożenie stosownego wniosku zawartego w zeznaniu rocznym za 1999 r. Warunek ten wynikał wprost z treści tego przepisu. Ani artykuł 6, ani żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też żaden przepis ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60/ nie stwarzały, w ocenie Sądu, możliwości złożenia wniosku o preferencyjne opodatkowanie osoby samotnie wychowującej dziecko po terminie złożenia zeznania rocznego. Termin złożenia zeznania rocznego wynika, w ocenie Sądu, z prawa materialnego i nie podlega przywróceniu.

Strona 1/8