Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA: Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędzia NSA: Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA: Zbigniew Kmieciak, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w P., poprzednio "M.B." sp. z o.o. z siedzibą w K., o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Go 502/06 w sprawie ze skargi "M.B." sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 28 lutego 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 21 grudnia 2000 r. do 31 grudnia 2001 r. postanawia: odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
1. Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2007 r., I SA/Go 502/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę "M.B." sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. (powoływanego dalej jako "Dyrektor IS") z dnia 28 lutego 2006 r., nr [...], wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 21 grudnia 2000 r. do 31 grudnia 2001 r. (sentencja wyroku jest dostępna na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Jak wynika z akt sprawy, uzasadnienie do powyższego wyroku nie zostało sporządzone, ponieważ Spółka nie złożyła wniosku o jego sporządzenie.
2. Pismem z dnia 23 marca 2012 r. M. sp. z o.o. z siedzibą w P., dawniej "M.B." sp. z o.o. w K. (powoływana dalej jako "Spółka" lub "Skarżąca"), reprezentowana przez pełnomocnika - radcę prawnego, złożyła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego prawomocnego orzeczenia w całości, żądając stwierdzenia, że zaskarżony wyrok w całości jest niezgodny z prawem. Wyrokowi temu zarzuciła na podstawie art. 285a § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej w skrócie: "p.p.s.a.") rażące naruszenie niżej wymienionych przepisów, tj.:
(1) Art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.; powoływanej dalej jako "Konstytucja RP"), poprzez nieuwzględnienie reguły audiatur et altem pars (łac. niech będzie wysłuchana i druga strona) przez wykluczenie prawa Spółki do wysłuchania w procesie sądowoadministracyjnym poniżej podstawowego minimum prawnego przez brak wysłuchania stanowiska Skarżącej strony w procesie administracyjnym prowadzonym przez organy podatkowe oraz w procesie sądowoadministracyjnym prowadzonym przez WSA w Gorzowie Wlkp. stanowi rażące naruszenie ww. zasad konstytucyjnych przez Sąd pierwszej instancji, co skutkuje rażącym naruszeniem reguł uczciwego sposobu prowadzenia postępowania przez ww. Sąd, w szczególności reguł sprawiedliwości proceduralnej przez tenże Sąd, w tym reguł sprawiedliwego postępowania sądowoadministracyjnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. orzekł w spornym wyroku, pomijając akta procesowe z pierwszego postępowania odwoławczego w tej samej sprawie podatkowej wobec tego samego podatnika, mimo wydania przez podatkowy organ odwoławczy pierwszej podatkowej decyzji odwoławczej korzystnej dla Spółki, jako uznającej wycenę Spółki wykonaną przed spornym aportowaniem przez biegłego G. S., a odmawiającej racji (wiarygodności) wycenie dokonanej przez biegłego organu podatkowego K. W. Tym samym Sąd pierwszej instancji nie dostrzegł rażącego naruszenia przez podatkowy organ odwoławczy ochronnej procesowej zasady podatkowej w podatkowym postępowaniu odwoławczym zawartej w art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej w skrócie: "O.p."), który stanowi, że podatkowy organ odwoławczy nie może wydać podatkowej decyzji odwoławczej na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes społeczny (zasada podatkowa zakazująca reformationis in peius na niekorzyść odwołującego się w podatkowym postępowaniu odwoławczym).