Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia od wyroku WSA w Szczecinie w sprawie ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA: Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA: Anna Dumas, Sędzia WSA (del.): Stefan Kowalczyk, , po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi J. D. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 lutego 2002 r., sygn. akt SA/Sz 738/02 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Izby Skarbowej w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 28 lutego 2002 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Uzasadnienie strona 1/3

1. Wyrokiem z dnia 12 lutego 2004 r., SA/Sz 738/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. D. na decyzję Izby Skarbowej w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 28 lutego 2002 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r.

Jak wynikało z akt sprawy, uzasadnienie do powyższego wyroku nie zostało sporządzone bowiem skarżący nie złożył w terminie wniosku o jego sporządzenie. Wniosek strony o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku został natomiast odrzucony postanowieniem z dnia 14 października 2004 r., które jest prawomocne.

2. Pismem z dnia 29 marca 2012 r. skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego, złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego orzeczenia, jako prawomocnego, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) zwanej dalej: u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię i niezastosowanie go do ustalonego stanu faktycznego i przyjęcie, że przychody skarżącego z tytułu sprzedaży w 1997 r. nieruchomości, tj. czternastu działek gruntu winny być opodatkowanie, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

- art. 28 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.d.o.f. poprzez ich błędną wykładnię i niezastosowanie do przychodów skarżącego z tytułu sprzedaży w 1997 r. nieruchomości tj. czternastu działek gruntu,

- art. 2 ust. 1 i ust. 2 u.s.d.g. poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie oraz uznanie, że skarżący prowadził działalność gospodarczą polegającą na obrocie nieruchomościami,

- art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez uznanie, że wskazane przez skarżącego wydatki poniesione przez skarżącego w 1997 r. nie miały związku z uzyskanymi przychodami i nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W związku z tak postawionymi zarzutami skarżący wniósł o uwzględnienie skargi i stwierdzenie, że zaskarżony wyrok w całości jest niezgodny z prawem.

3. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej odrzucenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 lutego 2004 r., SA/Sz 738/02, podlega odrzuceniu.

4. Jak wynika, z treści art. 285a § 1 p.p.s.a. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy przez jego wydanie została stronie wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Natomiast zgodnie z art. 285a § 2 skarga, o której mowa w § 1, przysługuje również w wyjątkowych przypadkach od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.

Strona 1/3