Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 marca 2022 r. sprzeciwu J.J. na postanowienie referendarza sądowego z dnia 3 marca 2022 r. sygn. akt I SPP/Go 2/22 o odmowie przyznania prawa pomocy wydanego w sprawie ze skargi J.J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Pismem z dnia [....] lutego 2022 r. J.J., reprezentowana przez adwokata, złożyła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 9 grudnia 2021 r. sygn. akt I SA/Go 255/21 oddalającego w całości jej skargę na wskazaną w sentencji niniejszego orzeczenia decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej. Skardze kasacyjnej towarzyszył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżąca ujawniła, że jest właścicielką domu mieszkalnego o pow. 100m², mieszkania o pow. 29m². Nie posiada oszczędności, papierów wartościowych, wierzytelności czy innych wartościowych rzeczy. Utrzymuje się z emerytury w kwocie 2.420 zł i wynagrodzenia za pracę (½ etatu) w wysokości 1.000 zł miesięcznie. Z kolei wśród stałych wydatków i zobowiązań wskazała: opłaty za mieszkanie 250 zł, gaz 100 zł, prąd 80 zł, telefon 70 zł, lekarstwa 200 zł, rata kredytu 580 zł i podatek za dom 700 zł.
Postanowieniem z 3 marca 2022 r. referendarz sądowy odmówił J.J. przyznania prawa pomocy. Ustalił, że skarżąca posiada stałe źródło dochodu z tytułu emerytury i dodatkowo ze stosunku pracy, w łącznej wysokości 3.119,59 zł netto miesięcznie, który pozwala na zaspokajanie wszystkich zobowiązań skarżącej i wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem. Zwrócił również uwagę, że zgromadzone na rachunkach bankowych oszczędności znacznie przewyższają wymagany w niniejszej sprawie wpis od skargi. Jak wynika z przedłożonego wyciągu rachunku bankowego skarżąca posiadała oszczędności w kwocie 2.000 zł, zatem w kwocie wystarczającej na sfinansowanie wpisu od skargi kasacyjnej - jedynej opłaty sądowej na obecnym etapie postępowania sądowoadministracyjnego. Analiza operacji na ww. rachunku dowodzi nadto, że skarżąca dodatkowo posiada rachunek bankowy o nr [...], na to bowiem konto dokonała przelewu wewnętrznego w dniu [...] grudnia 2021 r. kwoty w wysokości 6.000 zł, a którego, pomimo wyraźnego wezwania referendarza sądowego, nie ujawniła w niniejszym postępowaniu.
Nadto podkreślił, że uwagę zwracają nieruchomości skarżącej o znacznych wartościach: lokal mieszkalny, w którym mieszka, a także dom. Referendarz sądowy zwrócił przy tym uwagę, że nieruchomość poł. w [...] w czerwcu 2021 r. była przedmiotem najmu przynosząc skarżącej dodatkowy dochód, co wynika z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu zainicjowanym przez skarżącą i prowadzonym przed tutejszym Sądem o sygn. akt I SPP/Go 61/21. Nadto skarżąca nie wyjaśniła kwestii wydatków związanych z utrzymaniem ww. nieruchomości, zarówno ich wysokości, a także kto je finansuje, skarżąca ujawniła jedynie ponoszenie opłat za wodę, zgodnie z przedłożonymi fakturami, oraz podatek od nieruchomości.
W sprzeciwie skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez przyznanie prawa pomocy w zakresie kosztów sądowych. Wskazała, że uzyskiwane przez nią dochody, obejmujące zarówno zatrudnienie, jak i emeryturę, są niewystarczające na utrzymanie. Przyznała, że ponosi także koszty różnego rodzaju oraz zobowiązanie wobec urzędu skarbowego. Stwierdziła, że wbrew zapatrywaniom wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, nie dysponuje oszczędnościami , które bez uszczerbku utrzymania dla siebie byłaby w stanie ponieść. To, że posiada na rachunku bankowym oszczędności w kwocie 2.000 zł, nie może być powodem odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Powyższa kwota była przeznaczona na koszty utrzymania i wyżywienia, lekarstw oraz zapłatę zobowiązania do urzędu skarbowego. Jednocześnie skarżąca podkreśliła, że stan domu o pow. 100 m2 w chwili obecnej nie pozwala na zadysponowanie przedmiotowa nieruchomością, a ona sama nie jest w posiadaniu dodatkowych środków finansowych, aby mogła poczynić nakłady.