Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Durzyńska po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...] za nieprzekazanie w terminie skargi, odpowiedzi na skargę i akt w sprawie I SAB/Wa 1641/16 postanawia: oddalić wniosek.
P. S. wnioskiem z dnia 6 maja 2016 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...] grzywny na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako: ppsa) za nieprzekazanie do Sądu skargi z dnia [...] maja 2015 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę na bezczynność tego organu w przedmiocie rozpoznania wniosku o wyłączenie wybranych członków SKO od udziału w sprawie o ponowne rozpatrzenie orzeczenia Kolegium nr [...].
W odpowiedzi na wniosek Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jego oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 54 § 2 ppsa organ, za pośrednictwem którego wniesiona została skarga, przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania.
Stosownie do art. 55 § 1 ppsa w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 ppsa, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ppsa.
Z akt sprawy wynika, że P. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], skargę z dnia [...] maja 2015 r. na bezczynność tego organu w przedmiocie rozpoznania wniosku o wyłączenie wybranych członków SKO od udziału w sprawie o ponowne rozpatrzenie orzeczenia Kolegium nr [...].
Skarga ta, jak wynika z prezentaty organu, wpłynęła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w dniu [...] maja 2015 r. (k.2 akt sądowych sprawy I SAB/Wa 1641/16). Od tej daty rozpoczął bieg trzydziestodniowy termin do wykonania przez organ obowiązku określonego w art. 54 § 2 ppsa. Termin ten upłynął z dniem 29 czerwca 2015 r. Tymczasem skarga P. S. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę przekazana została przez organ w dniu 7 grudnia 2016 r. (k.14 akt sądowych sprawy I SO/Wa 1021/16 - data prezentaty Sądu).
W ocenie Sądu, choć wskazane opóźnienie w przekazaniu skargi nie zasługuje na aprobatę, to jednak oprócz samego faktu naruszenia terminu przekazania skargi Sądowi, przy rozstrzyganiu o nałożeniu grzywny należy wziąć pod uwagę również przyczyny niewypełnienia przez organ ww. obowiązku.
W rozpoznawanej sprawie wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżący zainicjował przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w [...] a także przed tut. Sądem kilka tysięcy spraw zmierzających w istocie nie do ochrony jego praw lecz do sparaliżowania pracy organu administracji a to pozostaje w sprzeczności z funkcjami ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. W konsekwencji oceny tego rodzaju działania Sąd uznał, że szereg skarg i wniosków skarżącego o wymierzenie organowi grzywny, w tym w szczególności niniejszy wniosek, stanowi nadużycie przysługujących mu praw. Skarżący korzysta z uprawnień oraz instrumentów służących realizacji praw procesowych jednak celem w tym przypadku nie jest chęć zrealizowania wartości, którym to prawo ma służyć. Działanie skarżącego nie może zatem zasługiwać na ochronę (zob. A. Redelbach, S. Wronkowska, Z. Ziembiński, Zarys teorii państwa i prawa, Warszawa 1992, s. 153; W. Jakimowicz, Nadużycie prawa dostępu do informacji publicznej, w: Antywartości w prawie administracyjnym, maszynopis powielony, Kraków 2015, pkt V, M. Warchoł, Pojęcie nadużycia prawa w procesie karnym, "Prokuratura i Prawo", 2007, nr 11, s. 49 i nast.; T. Cytowski, Procesowe nadużycie prawa, "Przegląd Sądowy" 2005, nr 5, s. 81 i nast.; M.G. Plebanek, Nadużycie praw procesowych w postępowaniu cywilnym, Warszawa 2012, s. 50 i nast.; P. Przybysz, Nadużycie prawa w prawie administracyjnym, w: Nadużycie prawa, pod red. H. Izdebskiego, A. Stępkowskiego, Warszawa 2003, s. 189; por. wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2011 r., II FSK 1338/10, H. Dolecki, Nadużycie prawa do sądu, w: Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005, pod red. J. Górala, R. Hausera, J. Trzcińskiego, Warszawa 2005, s. 136). Niniejsze stanowisko Sądu znajduje aprobatę w doktrynie oraz orzecznictwie, akceptowane jest także przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu, który wielokrotnie zwracał uwagę na to, że określone działania strony w procesie można uznać za nadużycie prawa do sądu (zob. np. postanowienie NSA z dnia 5 listopada 2015 r. I OZ 1382/15, postanowienie NSA z dnia 18 marca 2014 r. I OZ 175/14 czy np. dotyczące skarżącego postanowienia NSA z 12 lipca 2016 r. sygn. akt I OZ 605/16 i I OZ 606/16). Ww. orzeczenia oraz publikacje zostały wielokrotnie przywołane w innych skierowanych do skarżącego orzeczeniach tut. Sądu (por. np. sprawy I SO/Wa 1302/16, I SO/Wa 1303/16, I SO/Wa 1304/16, I SO/Wa 1305/16, I SO/Wa 1306/16, I SO/Wa 199/16, I SO/Wa 200/16, I SO/Wa 201/16, I SO/Wa 352/16, I SO/Wa 354/16, I SO/Wa 355/16, I SO/Wa 1368/16, I SO/Wa 1434/16) i nie ma potrzeby ponownego ich przytaczania.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 55 § 1 ppsa, postanowił jak w sentencji.