Dnia 7 grudnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział I w składzie następującym: Sędzia NSA: Anna Świderska po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2015 roku na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu J. L. od postanowienia referendarza sądowego z 30 października 2015 roku odmawiającego przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia doradcy podatkowego dotyczącego skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie: podatku od towarów i usług za grudzień 2009 rok postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
W dniu 15 września 2015 roku J. L. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie doradcy podatkowego w osobie J. P..
Ze złożonego na urzędowym formularzu PPF oświadczenia o stanie rodzinnym majątku i dochodach oraz dodatkowych informacji i dokumentów nadesłanych na wezwanie referendarza sądowego wynikało, że wnioskodawca wspólnie z żoną oraz małoletnim synem prowadzi gospodarstwo domowe, którego źródłem utrzymania są ich wynagrodzenia za pracę w łącznej wysokości ok. 2.000 zł netto. Wnioskodawca jest właścicielem zakupionego na kredyt mieszkania o powierzchni 85 m2 położonego w Z., nie posiada innego majątku ani oszczędności. Miesięczne koszty utrzymania rodziny zamykają się kwotą ok. 1.147 zł (czynsz, opłata za energię oraz internet). W uzasadnieniu wniosku o prawo pomocy w sprawie sygn.. akt I SO/Łd 5/15 wnioskodawca wskazał, że wynosząca ok. 2.500 zł miesięczna rata spłacanego przez rodzinę kredytu mieszkaniowego wraz z obowiązkowymi ubezpieczeniami, pokrywana jest z oszczędności z lat minionych, których kwoty nie ujawnił. W odpowiedzi na wezwanie do wskazania i udokumentowania kwoty posiadanych oszczędności wnioskodawca oświadczył, iż raty kredytu od 2010 roku są w całości pokrywane z oszczędności otrzymanych przez jego żonę w 2009 roku od ojca. Nadesłał także oświadczenie teścia, w którym wskazał on, że 30 czerwca 2009 roku podarował swojej córce kwotę 25.000 zł.
Referendarz sądowy postanowieniem z 30 października 2015 roku odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym z uwagi na niewykazanie braku jakichkolwiek środków na pokrycie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawca od kilku lat ponosi wydatki na spłatę kredytu hipotecznego, których źródłem finansowania są jak wskazał posiadane przez niego oszczędności (oszczędności z lat młodzieńczych, ślubne prezenty, podarunki). Kwoty tych oszczędności nie ujawnił jednak ani w odpowiedniej rubryce formularza PPF (7.2.1 oszczędności, papiery wartościowe itp.-wysokość nominalna), a w odpowiedzi na wystosowane do niego w tym zakresie wezwanie wskazał, że źródłem pokrycia rat kredytowych od 2010 roku jest darowizna jaką jego żona otrzymała w 2009 roku od swego ojca w wysokości 25.000 zł. Już samo zestawienie wysokości spłacanej raty kredytu (2.500 zł miesięcznie) z wysokością tej darowizny 25.000 zł wskazuje na niewiarygodność oświadczenia wnioskodawcy w tym zakresie, bowiem otrzymane środki były wystarczające na pokrycie raptem 10 rat kredytowych. W ocenie referendarza sądowego oświadczenia skarżącego dotyczące posiadanych na utrzymanie dochodów w kontekście ponoszonych kosztów utrzymania oraz wysokości spłacanych regularnie od 5 lat rat kredytowych budzi uzasadnione wątpliwości co do swej wiarygodności. Postawa wnioskodawcy, który twierdzi, że potrzebuje pomocy finansowej państwa w zakresie realizacji swoich praw w postępowaniu przed sądem administracyjnym nie wskazując jednocześnie w sposób wiarygodny źródeł pokrycia kosztów utrzymania rodziny i ponoszonych zobowiązań kredytowych uniemożliwia rzetelną ocenę jego sytuacji finansowej w celu ustalenia czy będące w jego posiadaniu środki finansowe są wystarczające dla pokrycia kosztów planowanego przez wnioskodawcę procesu.