Dnia 14 lutego 2013 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I - Magdalena Sieniuć po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku W. S. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie z wniosku o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 czerwca 2010 roku, sygn. akt I SA/Łd 1200/09, wydanego w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji odmawiającej uchylenia decyzji w sprawie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu niepobrania i niewpłacenia zaliczek na podatek dochodowy p o s t a n a w i a: przyznać skarżącemu - W. S. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W.S. złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie z wniosku o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 czerwca 2010 roku, sygn. akt I SA/Łd 1200/09, wydanego w sprawie z jego skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji odmawiającej uchylenia decyzji w sprawie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu niepobrania i niewpłacenia zaliczek na podatek dochodowy.
We wniosku tym skarżący podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z żoną D. Wskazał przy tym, że rodzina nie posiada majątku ani oszczędności. Jedyne źródło utrzymania małżonków stanowi renta inwalidzka niepełnosprawnej żony, która wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym stanowi łącznie kwotę 917,71 zł brutto. Jednocześnie skarżący wyjaśnił, że jego żona od 1990 roku cierpi na schorzenie z grupy chorób SM, była kilkakrotnie hospitalizowana. Decyzją z dnia 17 stycznia 2006 roku Komisja lekarska stwierdziła niezdolność do samodzielnej egzystencji i przyznała jego żonie I grupę inwalidzką. Podkreślił przy tym, że żona wymaga opieki, on zaś jest jedynym jej opiekunem prawnym. Dodał, że obecnie żona, korzystając z materialnego wsparcia rodziny, jest leczona w Anglii .
Ponadto skarżący oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym i rzecznikiem patentowym.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi zważył, co następuje:
Wniosek jest zasadny.
Instytucja prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym uregulowana została w Rozdziale 3 Działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - dalej jako: "p.p.s.a.".
Z treści przepisów art. 243 § 1, art. 244, art. 245, art. 246 § 1 oraz art. 252 tej ustawy wynika, iż osobie fizycznej może być przyznane na jej wniosek prawo pomocy w zakresie całkowitym, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wyjaśnić przy tym należy, iż prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie m.in. adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego. W zakresie częściowym obejmuje zaś zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego (§ 2 i § 3 art. 245 powołanej ustawy).
Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie na urzędowym formularzu stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Od Referendarza sądowego zależy uznanie oświadczenia za wystarczające dla przyznania prawa pomocy we wskazanym zakresie.
Ze złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z niepełnosprawną żoną D., która od 1990 roku cierpi na schorzenie z grupy chorób SM. Z uwagi na stan zdrowia wymaga opieki męża, który pozostaje jej jedynym opiekunem prawnym. Obecnie żona skarżącego, korzystając z materialnego wsparcia rodziny, udała się na leczenie do ośrodka medycznego w Anglii, w której małżonkowie także obecnie zamieszkują. Nie posiadają przy tym żadnego majątku ani oszczędności. Jedyne źródło ich utrzymania stanowi renta inwalidzka żony skarżącego, która wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym stanowi łącznie kwotę 917,71 zł brutto. Ponadto skarżący nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym i rzecznikiem patentowym.
Biorąc pod uwagę całokształt sytuacji majątkowej i rodzinnej wnioskodawcy Referendarz sądowy uznał, że skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie zaś spełnienia tej przesłanki obligowało Referendarza sądowego do uwzględnienie wniosku skarżącego w żądanym, całkowitym zakresie (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 504).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
(MSi)