Wniosek w przedmiocie podatku od środków transportowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, , , po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Prezydenta Miasta C. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego w przedmiocie podatku od środków transportowych p o s t a n a w i a uznać swą niewłaściwość i przekazać sprawę według właściwości Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Prezydent Miasta C. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu zaistniałego pomiędzy tym organem a Burmistrzem Miasta G., dotyczącego ustalenia organu właściwego do wszczęcia i prowadzenia postępowania podatkowego w zakresie określenia wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych.

Zgodnie z art. 13 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm., zwanej dalej ppsa) wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego. W myśl art. 15 § 1 pkt 4 ppsa Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory, o których mowa w art. 4. Ten ostatni przepis stanowi, że sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.

Z wyżej przytoczonych uregulowań wynika, że wojewódzki sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpatrzenia wniosku złożonego przez Prezydenta Miasta C. Zgodnie natomiast z art. 59 § 1 ppsa jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swoją niewłaściwość przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu.

Wobec powyższego, na podstawie art. 59 § 1 ppsa Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1