Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku radcy prawnego M. L. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie postępowania odwoławczego postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego M. L. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SAB/Wa 310/17 odmówił przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie postępowania odwoławczego.
W dniu 23 kwietnia 2018 r. do Sądu wpłynęło zażalenie na powyższe postanowienie, sporządzone przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika skarżącego, który wystąpił jednocześnie z wnioskiem o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, które nie zostały uiszczone ani w całości ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 lipca 2018 r. oddalił zażalenie.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje stosowne rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości. W niniejszej sprawie jest to rozporządzenie z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1715), które weszło w życie w dniu 2 listopada 2016 r.
Stosownie do treści z § 2 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w myśl § 3 rozporządzenia, zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
Stosownie do treści § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia, opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
W myśl natomiast § 21 ust. 1 pkt 2 lit. d tego rozporządzenia, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi opłata w postępowaniu zażaleniowym wynosi 120 zł.
W rozpoznawanej sprawie ustanowiony z urzędu pełnomocnik podejmował czynności w postępowaniu zażaleniowym w związku z postanowieniem Sądu z dnia 3 kwietnia 2018 r. Złożony wniosek zawiera oświadczenie, o którym mowa w § 3 powołanego rozporządzenia. W sprawie zaistniały zatem przesłanki do ustalenia wynagrodzenia za podjętą czynność w wysokości 120 zł (zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. d powołanego rozporządzenia), powiększonego o stosowną stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności.
W świetle powyższego w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.