Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska po rozpoznaniu w dniu 13 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.W. na bezczynność Międzykościelnej Komisji Regulacyjnej w przedmiocie przywrócenia własności nieruchomości postanawia odrzucić skargę
Pismem z dnia 7 lutego 2014 r., M.W. wniosła skargę na bezczynność Międzykościelnej Komisji Regulacyjnej w przedmiocie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę Międzykościelna Komisja Regulacyjna wniosła o jej odrzucenie, gdyż sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych oraz z uwagi na fakt, iż skarżąca nie była stroną postępowania administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.
Zgodnie z art. 3 § 1 p.p.s.a. sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Art. 3 § 2 tej ustawy stanowi, iż kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1- 4a.
W niniejszej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność Międzykościelnej Komisji Regulacyjnej, która to Komisja nie rozpoznała złożonego w dniu 29 sierpnia 2013 r. na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 oraz art. 52 § 3 p.p.s.a. wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Należy zatem wskazać, że wezwanie o jakim mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a. jest warunkiem formalnym do wniesienia skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, a zatem skarga do sądu administracyjnego na bezczynność w zakresie jego rozpoznania nie przysługuje.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn jest niedopuszczalna. Zgodnie z art. 58 § 3 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę postanowieniem i odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
Należy również zauważyć, że postępowanie regulacyjne wynikające z treści działu IIIa ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155 ze zm.), które zostało wprowadzone do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 1998 r. Nr 59, poz. 375), również nie podlega kognicji sądów administracyjnych.