Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. W. na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie rozpoznania skargi postanawia: odrzucić skargę.
W. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę z dnia 28 maja 2007 r., na podstawie art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego, zarzucając Dyrektorowi Izby Skarbowej w W. bezczynność dotyczącą rozpoznania skargi z dnia 23 kwietnia 2007 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Na podstawie art. 3 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne, 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4.
Z treści wniesionej do Sądu skargi wynika, że nie dotyczy ona spraw wyszczególnionych w powołanym wyżej przepisie.
Skarga, którą wniósł skarżący uregulowana została w Dziale VII Kodeksu postępowania administracyjnego. Rozpoznanie jej więc należy do kognicji właściwych organów administracji publicznej, a nie sądów administracyjnych.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 58 § 1pkt 1 powołanej wyżej ustawy skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.