Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA Anna Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.C. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. w przedmiocie pozostawienia bez biegu i rozpatrzenia wniosku z dnia 6 września 2010 r. o stwierdzenie nieważności decyzji SKO w S. postanawia: odrzucić skargę
Pismem z dnia 30 września 2010 r., J.C. wniósł skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. w przedmiocie pozostawienia bez biegu i rozpatrzenia wniosku z dnia 6 września 2010 r.
o stwierdzenie nieważności decyzji SKO w S. (t.j. decyzji nr [...]).
Pismem z dnia 18 listopada 2010 r. (doręczonym 22 listopada 2010 r.) Sąd wezwał Skarżącego do wykazania, czy przed wniesieniem skargi do Sądu wyczerpał tryb, o którym mowa w art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.),dalej: p.p.s.a., t.j. czy na podstawie art. 141 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm. ) wniósł ponaglenie na niezałatwienie sprawy z wniosku skarżącego z dnia 6 września 2010 r. o stwierdzenie nieważności decyzji SKO w S. w sprawie [...] oraz czy wydane zostało rozstrzygnięcie w sprawie tego ponaglenia.
Skarżącego pouczono w w/w wezwaniu, że nieudzielanie odpowiedzi w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania, skutkować będzie odrzuceniem skargi na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a.
W piśmie z dnia 22 listopada 2010 r. J.C. oświadczył, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. i Prezes Samorządowego Kolegium Odwoławcze w S. nie odpowiadają na pisma, monity i ponaglenia, co, jak wskazał, miało miejsce w tej sprawie, powołując jako dowód "akta sprawy WSA 91/10".
Natomiast Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. nie udzieliło odpowiedzi na pismo Sądu z 18 listopada 2010 r. zawierającego prośbę o informację czy J.C. - przed złożeniem ww. skargi z 30 września 2010 r. wniósł do SKO w S. ponaglenie w trybie art. 141 ustawy Ordynacja podatkowa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1-4 tej ustawy. Tak więc zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności. Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego lub Ordynacji podatkowej bądź przepisami innego aktu szczególnego terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale pomimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył postępowania wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu albo nie podjął stosownej czynności. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy decyzja lub postanowienie nie zostały podjęte w pierwszej instancji, jak i przypadku gdy w obowiązującym terminie nie zostały one wydane przez organ drugiej instancji.
Z kolei z treści art. 52 § 1 p.p.s.a. wynika, że skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).