Sygn. [...] I SAB/Kr 10/17 P O S T A N O W I E N I E Dnia 5 stycznia 2018 r. Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. B. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. p o s t a n a w i a wniosek oddalić
M. B. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach zawartego w formularzu "PPF" wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z córkami: Z. B. ur. 1996 r., J. B. ur. 1999 r. i M. B. ur. 2007 r. Wnioskodawca nie posiada żadnego dochodu. W skład jego majątku wchodzi mieszkanie o powierzchni 60,21 m˛ i wartości 160 tys. zł i garaż podziemny wielkości 14,14 m˛ i wartości 25 tys. zł. Nie dysponuje on zasobami pieniężnymi, ani przedmiotami wartościowymi. W rubryce "zobowiązania i stałe wydatki" wnioskodawca wskazał zabezpieczenie alimentacyjne w wysokości 1.800 zł.
W uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy M. B. podniósł, iż po opłaceniu bardzo wysokiego zabezpieczenia alimentacyjnego nie pozostają mu żadne środki na utrzymanie, tylko niedobór ("minus 1.800 zł"). Aby zakupić niezbędne wyżywienie musi prosić o pomoc rodziny i znajomych. Funkcjonuje wyłącznie dzięki pomocy rodziny.
Zarządzeniem z dnia 21 listopada 2017 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni poprzez przedłożenie odpowiednich oświadczeń i dokumentów na okoliczność wykazania jego stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych.
W odpowiedzi na wezwanie skarżący przesłał obszerne pismo, w którym zacytował kilkakrotnie treść wezwania, jednak nie wyjaśnił w sposób jednoznaczny swojej sytuacji materialnej. Nie dołączył też dokumentów źródłowych, o które był wzywany.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego.
Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, którego domaga się skarżący, a obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie kwalifikowanego pełnomocnika, zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2017, poz. 1369 ze zm. roku, dalej: p.p.s.a.) przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Użyte w powołanym przepisie sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, zaś słowo "wykazać" oznacza dowieść, udokumentować czy udowodnić, a nie jedynie oznajmić czy poinformować (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. akt II FZ 863/11). Zatem to skarżący ubiegając się o udzielenie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym winien był przekonać orzekającego, że jego sytuacja materialna nie pozwala na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania we własnym zakresie.