Dnia 21 maja 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2020 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata W.T. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi H.K. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia postanawia: przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata W.T. kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, w tym 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem 12 lutego 2020 r. odrzucił skargę H.K. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie wniosku z 24 stycznia 2019 r. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z 25 października 2018r.
Postanowieniem referendarza sądowego WSA w Kielcach z 19 grudnia 2019 r. ustanowiono dla H.K. na jego wniosek adwokata z urzędu. Na tej podstawie Okręgowa Rada Adwokacka w Kielcach 7 stycznia 2019 r. wyznaczyła pełnomocnikiem skarżącego adwokat W.T., która złożyła pismem z 16 marca 2020 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. postanowienia.
Jednocześnie pełnomocnik wniosła o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych oświadczając, że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18) powoływane dalej jako rozporządzenie. W myśl § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawka przed sądem administracyjnym za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Zgodnie zaś z § 4 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłatę zasądzaną na rzecz adwokata sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Przedmiotem sprawy jest bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie wniosku z 24 stycznia 2019 r. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia. W tego rodzaju sprawach opłata wynagrodzenia adwokata na podstawie § 21 ust. 1 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia wynosi 240 złotych. Zatem, w świetle powołanych przepisów rozporządzenia, należne adwokatowi wynagrodzenie w niniejszej sprawie wynosi 180 zł.
Pełnomocnik ustanowiona z urzędu przystąpiła do sprawy na etapie postępowania w drugiej instancji, sporządziła i przedłożyła Sądowi opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Nadto, zgodnie z wymogiem ustanowionym przez § 3 rozporządzenia, w opinii zawarła wniosek o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii według norm przepisanych, powiększonego o podatek od towarów i usług VAT oświadczając, że nie zostało ono zapłacone w całości ani w żadnej części.
Kwota wynagrodzenia określona na podstawie wyżej cytowanych § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) w zw. z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wyniosła 180 zł. Wynagrodzenie to po podwyższeniu o 23% podatku VAT, czyli o kwotę 221,40 zł, należało ustalić na kwotę 41,40 zł.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy p.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.