Udzielenie pisemnej informacji, o której mowa w art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie jest czynnością mieszczącą się w zakresie objętym hipotezą art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę spółki o.o. - Rzeczoznawcy (...) w K. na bezczynność Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. oraz Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące obowiązku odprowadzania podatku od towarów i usług.
Pismem z dnia 26 lutego 1996 r. spółka z o.o. - Rzeczoznawcy (...) w K. zwróciła się do Izby Skarbowej w (...) o wyjaśnienie, czy świadczone przez nią usługi, polegające na wykonywaniu ekspertyz i czynności biegłego na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, organów administracji oraz Policji, sądów i prokuratur, zwolnione są od podatku od towarów i usług. Wyraziła przy tym pogląd, że w jej ocenie usługi takie powinny być zwolnione podmiotowo na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.
Pismo to zostało przekazane przez Izbę Skarbową Pierwszemu Urzędowi Skarbowemu w K., który - po zasięgnięciu opinii Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego w (...) - pismem z dnia 27 sierpnia 1996 r. nr I US PP/005/36/96 wyjaśnił, iż zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają wyłącznie usługi świadczone na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych /jako usługi ubezpieczeniowe/, nie podlega natomiast takiemu zwolnieniu wykonywanie usług rzeczoznawczych i eksperckich na rzecz innych wskazanych w piśmie spółki podmiotów.
Pismem z dnia 23 lipca 1997 r. spółka ponownie wystąpiła do Pierwszego Urzędu Skarbowego w K., domagając się zajęcia "jednoznacznego stanowiska w przedmiocie naliczenia podatku VAT od ceny opinii wykonywanych przez rzeczoznawców - biegłych sądowych dla potrzeb sądu, Policji i prokuratur". Przyczyną powtórnego wystąpienia była nowa, zdaniem wnioskodawców, okoliczność w postaci uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1997 r. III CZP 11/97, w której Sąd stwierdził, że do kosztów przeprowadzenia w postępowaniu sądowym dowodu z opinii biegłego będącego jednostką organizacyjną, określoną w par. 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 grudnia 1975 r., nie wlicza się podatku VAT. W tym stanie rzeczy wnioskodawcy uznali, iż nie mogą się zgodzić z odpowiedzią udzieloną im w piśmie z dnia 27 sierpnia 1996 r.
Pismem z dnia 19 września 1997 r. nr I US PP/005/90/97 Pierwszy Urząd Skarbowy zwrócił się do Izby Skarbowej o zajęcie stanowiska w rozpatrywanej materii. Ta ostatnia z kolei, pismem z dnia 3 lutego 1998 r. nr PP II/2-005/126/97/EC, wystąpiła do Ministerstwa Finansów o dokonanie na podstawie art. 14 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ urzędowej interpretacji spornego zagadnienia. O fakcie tym Pierwszy Urząd Skarbowy w K. poinformował spółkę pismem z dnia 19 lutego 1998 r. nr I US PP/005/90/97.
Pismem z dnia 28 maja 1998 r. spółka wniosła o pilne udzielenie odpowiedzi na jej pytanie zawarte w piśmie z dnia 23 lipca 1997 r. pod rygorem wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skargą na bezczynność organu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Kolejnymi pismami z dnia 26 czerwca 1998 r. /znak PP II/ 2-005/126/97/EC/W-10109/98, PP II/2-005/134/97/EC/ oraz z dnia 24 września 1998 r. /znak PP II/2-005/126/97-EC/W-14872/98, PP II/2-005/134/97/EC/ Izba Skarbowa zwróciła się do Ministerstwa Finansów o zajęcie stanowiska w sprawie. Pisma te jednak, jak wynika z akt sprawy, pozostały bez odpowiedzi.